عنوان مقاله :
مقايسۀ كيفيت زندگي بيماران با ناهنجاري كلاس III درمان شده با جراحي ارتوگناتيك با افراد بدون ناهنجاري دنداني-صورتي و افراد كلاس III درمان نشده
پديد آورندگان :
تيموري ، گلسا السادات دانشگاه آزاد اسلامي واحد اصفهان (خوراسگان) - دانشكده دندانپزشكي - گروه جراحي دهان، فك و صورت , مومني ، حسن دانشگاه آزاد اسلامي واحد اصفهان (خوراسگان) - دانشكده دندانپزشكي - گروه جراحي دهان , فيض بخش ، مسعود دانشگاه آزاد اسلامي واحد اصفهان (خوراسگان) - دانشكده دندانپزشكي - گروه ارتودنسي , صديقي ، عليرضا دانشگاه آزاد اسلامي واحد اصفهان (خوراسگان) - دانشكده دندانپزشكي - گروه جراحي دهان
كليدواژه :
جراحي ارتوگناتيك , كيفيت زندگي , مال اكلوژن كلاس III , بد شكلي دنداني -صورتي
چكيده فارسي :
مقدمه: جراحي ارتوگناتيك از روش هاي مطمئن در درمان بدشكلي هاي فكي صورتي است كه در كيفيت زندگي و جنبه هاي روان شناختي بيماران موثر مي باشد. هدف از اين مطالعه تأثير جراحي ارتوگناتيك بر حيطه هاي مختلف سلامت فرد يعني جنبه اجتماعي، زيبايي سيستم دندانيصورتي، عملكرد دهاني و آگاهي از زيبايي دهاني صورتي بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي تحليلي، 75 فرد 18 تا 35 سال از هر دو جنس كهبه دانشكده دندانپزشكي دانشگاه آزاد خوراسگان مراجعه كرده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. 30 نفر از آنها براي روابط فكي كلاس III، تحت درمان جراحي قرار گرفته بودند و حداقل 6 ماه از زمان جراحي آنها گذشته بود. 30 فرد فاقد ناهنجاري دندانيصورتي و 15 نفر از افراد كلاس IIIدرمان نشده نيز انتخاب شدند. سپس پرسشنامه كيفيت زندگي مرتبط با وضعيت ارتوگناتيك در اختيار آنها قرار گرفت. اين پرسشنامه شامل سوالاتي در چهار حيطه جنبه اجتماعي، زيبايي سيستم دندانيصورتي، عملكرد دهاني و آگاهي از زيبايي دهانيصورتي بود. داده ها با استفاده از آزمون كاي اسكوئر، آزمون آناليز واريانس يكطرفه، آزمون تعقيبي LSD و ضريب همبستگي پيرسونتجزيه و تحليل شدند. يافته ها:ميانگين نمره كل كيفيت زندگي (0.02=P) و حيطه هاي زيبايي دندانيصورتي (0.003=P)، عملكرد دهاني (0.04=P) و جنبه اجتماعي (0.03=P) بين سه گروه اختلاف معنادار داشت؛ اما ميانگين نمره كيفيت زندگي در حيطه آگاهي از زيبايي دندانيصورتي بين سه گروه تفاوت معنادار نداشت (0.81=P). ميانگين نمره كيفيت زندگي در حيطه زيبايي دندانيصورتي در دو گروه بدون ناهنجاري و داراي ناهنجاري جراحي شده تقريبا يكسان بوده و در گروه داراي ناهنجاري جراحي نشده از دو گروه ديگر كمتر بود. نتيجه گيري:كيفيت زندگي بيماران داراي ناهنجاري دندانيصورتي (كلاس III) بعد از جراحي ارتوگناتيك به سطح گروه كنترل (افراد بدون ناهنجاري دندانيصورتي) و بالاتر از گروه داراي ناهنجاري كلاس III درمان نشده رسيد.اين تفاوت در حيطه هاي اجتماعي و عملكرد دهاني از ساير حيطه ها بيشتر و در حيطه آگاهي از زيبايي دندانيصورتي كمتر از ساير موارد بود.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده دندانپزشكي مشهد