بررسي آزمايشگاهي اثر هيدروژن پراكسايد 40% با و بدون نانوهيدروكسي آپاتيت و نانوبيواكتيوگلاس بر انسداد توبول هاي عاجي

مقدمه: حساسيت دنداني، يكي از رايج ترين عوارض درمان هاي بليچينگ مي باشد. عوامل حساسيت زداي مختلفي براي تسكين علائم به كار برده شده اند. اخيرا استفاده از نانوبيومتريال ها براي انسداد توبول هاي عاجي جهت درمان حساسيت ها مورد توجه قرار گرفته است. هدف از مطالعه كنوني بررسي اثر هيدروژن پراكسايد 40% با و بدون نانوهيدروكسي آپاتيت و نانوبيواكتيوگلاس بر انسداد توبول هاي عاجي سطحي بود.  مواد و روش ها: با حذف ميناي سرويكالي 60 دندان پرمولر سالم، سطح صاف عاج ايجاد شد. نمونه ها با ابعاد يكسان تهيه و بطور تصادفي در سه گروه مساوي تقسيم گرديد.گروه 1: ماده بليچينگ هيدروژن پراكسايد40%، گروه 2: تركيب ماده بليچينگ و نانوهيدروكسي آپاتيت2% وزني، گروه3: تركيب ماده بليچينگ و نانوبيواكتيوگلاس7/5% وزني. بليچينگبه صورت سه دوره زماني 15دقيقه اي در دو جلسه با فاصله يك هفته انجام شد. بررسي انسداد توبولهاي عاجي با استفاده از تصاوير SEM و امتيازدهي بر اساس شاخص Hullsmannصورت گرفت. بررسي داده ها بوسيله آزمون كروسكالواليس و آزمون مقايسه هاي چندگانه دان انجام شد. سطح معني داري 05/0 در نظر گرفته شد. يافته ها:برخلاف گروه 1 ، در گروه 2 و 3 انسداد توبول هاي عاجي رخ داد. اما تفاوت معني داري در بسته شدن  توبول هاي عاجي بين گروه هاي 2 و 3 وجود نداشت. اما گروه 1 با هر دو گروه 2 و 3 تفاوت معني داري داشت. (P 0.001) نتيجه گيري:افزودن نانوهيدروكسي آپاتيت و نانوبيواكتيوگلاس به هيدروژن پراكسايد سبب انسداد توبول هاي عاجي پس از بليچينگ شده و مي تواند درمان موفقي جهت كاهش حساسيت هاي پس از بليچينگ با هيدروژن پراكسايد باشد.