بررسي انواع شكستگي هاي صورت در موتورسيكلت سواران دارا و فاقد كلاه ايمني در جنوب شرق ايران

مقدمه: موتورسواران در معرض صدمه به صورت، گردن و سر هستند. هدف اين مطالعه، بررسي تاثير استفاده يا عدم استفاده از كلاه ايمني بر الگوهاي مختلف شكستگي صورت بود. مواد و روش ها: اين پژوهش يك مطالعه مقطعي _توصيفي بود. جامعه مورد مطالعه شامل 127 نفر از موتورسواران آسيب ديده مراجعه كننده به بيمارستان شهيد باهنر كرمان در شش ماه اول سال 1396 بودكه با روش نمونه گيري آسان انتخاب شدند. متغيرهاي دموگرافيك شامل سن و جنس بود و متغيرهاي كلينيكي نظير نوع شكستگي بر اساس منفرد و متعدد بودن، محل شكستگي در فك پايين و ناحيه مياني صورت در چك ليست مطالعه ثبت شد. يافته ها: از 127 بيمار، 72.8% مرد و 27.2% زن بودند و 81 نفر به دنبال تروما به فك بالا و پايين دچار شكستگي شده بودند. 25.6% موتورسواران از كلاه ايمني استفاده كرده بودند. بيشترين فراواني گروه سني مربوط به 40 تا 50 سال با فراواني 24.8% بود. از بين بيماران 44.4% شكستگي منفرد و 55.6% شكستگي متعدد داشتند و از بين شكستگي هاي منديبل، بيشترين فراواني مربوط به تنه منديبل (26.3%) و كمترين فراواني مربوط به كرونوئيد بود. بيشترين فراواني در شكستگي هاي ناحيه مياني صورت، لفورت I با 31.4% و سپس لفورت II با 23.8% و لفورت III با 16.3% فراواني بود و كمترين شيوع شكستگي در ناحيه ريم اربيت با 2.5% فراواني بود.بين استفاده از كلاه ايمني و محل آناتوميك شكستگي در فك پايين ارتباط معناداري وجود نداشت ولي در شكستگي هاي ناحيه مياني صورت ارتباط معني داري با استفاده از كلاه ايمني وجود داشت. نتيجه گيري: كلاه ايمني استاندارد تقريبا در اكثر شكستگي هاي ناحيه صورت، نقش مطلوب حفاظتي داشت. از بررسي يافته هاي اين تحقيق مي توان نتيجه گرفت كه استفاده از كلاه ايـمني استاندارد مي تواند از شكستگي هاي ناحيه مياني صورت جلوگيري كند.