اثربخشي آموزش مديريت استرس بر كيفيت زندگي و تاب آوري زنان قرباني خشونت خانگي

Effectiveness of Stress Management Training on Quality of Life and Resilience of Women Victims of Domestic Violence

مقدمه مطالعه حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش مديريت استرس بر كيفيت زندگي و تاب آوري زنان قرباني خشونت خانگي انجام شده است. روش كار در اين پژوهش از روش پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل استفاده شده است. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي زنان قرباني خشونت خانگي ميباشد كه در سال 1395 جهت كسب حمايت به سازمان بهزيستي شهر مشهد مراجعه كردهاند كه از اين ميان 30 نفر به صورت روش نمونه گيري داوطلبانه و در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفري آزمايش و كنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه كيفيت زندگي SF-36 و مقياس تاب آوري كانر و ديويدسون بود. جهت تجزيه و تحليل دادهها از آزمون تحليل كواريانس چند متغيره (مانكوا) استفاده شد. نتايج با توجه به نتايج تجزيه و تحليل مشخص شد كه آموزش مديريت استرس بر كيفيت زندگي و تاب آوري زنان قرباني خشونت خانگي موثر بوده است. نتيجه گيري همچنين اين شيوه درماني به طور معناداري بر خرده مقياسهاي سلامت رواني و سلامت جسمي از مولفه كيفيت زندگي تاثير داشته است.

Introduction: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of stress management training on quality of life and resilience of women victims of domestic violence. Methods: Pre-test and post-test with control group were used in this study. The statistical cluster of this study includes all women victims of domestic violence who have been referred to the Welfare Organization of Mashhad in 1395, of which 30 were selected by voluntary and available sampling method and randomly selected in two The 15-person test and control group was replaced. The data gathering tool was SF-36 quality of life questionnaire, and Conner and Davidson's resilience scale. Data analysis method was used for multivariate covariance analysis (MANCOVA). Results: According to the results of the analysis, stress management education was effective on the quality of life and resilience of women victims of domestic violence. Conclusion: This type of treatment also significantly affected mental health and physical health subscales of quality of life component.