بررسي تأثير آموزش رفتارهاي بهداشتي بر بهبود بهداشت دهان و دندان در كودكان مضطرب شهر سنندج در سال 1397، يك مطالعه آزمايشي

زمينه و هدف: هدف از اين مطالعه، بررسي تأثير آموزش بر شكل گيري رفتارهاي مراقبتي دهان و دندان در كودكاني بود كه بر اساس مقياس سنجش اضطراب اسپنس در دسته ي كودكان با اضطراب بالا طبقه بندي مي شوند. مواد و روش ها: اين مطالعه ي تحليلي-توصيفي در سال 1397 با نمونه گيري به روش سرشماري در هشتاد كودك هشت تا پانزده ساله كه در مراكز وابسته به سازمان بهزيستي شهرستان سنندج نگهداري مي شدند، انجام شد. اضطراب كودكان با استفاده از مقياس سنجش اضطراب اسپنس-نسخه كودكان، ارزيابي شد. پنجاه و دو كودك با سطح اضطراب بالا شناسايي شدند و به صورت تصادفي در دو گروه كنترل و مداخله ي آموزشي قرار گرفتند. شاخص پلاك ايندكس در همه ي كودكان مضطرب يكبار در شروع مطالعه و بار دوم يك ماه بعد ازآموزش گروه مداخله، ارزيابي شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS نسخه 21 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: براساس نتايج به دست آمده، ميانگين سطح اضطراب در گروه مداخله بيشتر از گروه كنترل بود(p 0.05). ميانگين پلاك ايندكس قبل از مداخله در گروه كنترل تفاوت معني داري با گروه مداخله نداشت (p 0.05). ميانگين پلاك ايندكس بعد از مداخله در گروه كنترل به ميزان قابل ملاحظه اي بيشتر از گروه مداخله بود (p 0.05). نتيجه گيري: آموزش رفتارهاي بهداشتي در بهبود شاخص پلاك ايندكس در كوتاه مدت مؤثر است و اضطراب عمومي در كودكان به عنوان مانعي براي پذيرش رفتارهاي بهداشتي دهان و دندان و شكل گيري و اصلاح اين رفتارها شناخته نشد.