مقايسه اثر آنتي باكتريال دهانشويه نانوسيلور و كلرهگزيدين بر روي استرپتوكوك موتانس (invitro)

زمينه و هدف: باكتري هاي زيادي در تشكيل پلاك دنداني و ايجاد پوسيدگي دخالت دارند. استرپتوكوك موتانس يكي از مهمترين باكتري هاي دخيل در اين مورد است. يكي از روش هاي كنترل پلاك استفاده از دهانشويه در كنارمسواك و نخ دندان است .گرچه كلرهگزيدين به عنوان موثر ترين و رايج ترين دهانشويه بر عليه ميكروارگانيسم هاي دهاني مطرح است اما عوارض ناشي از مصرف طولاني مدت آن، نياز به يافتن يك ماده جايگزين را مطرح مي كند. اين تحقيق با هدف مقايسه اثر آنتي باكتريال دهانشويه نانوسيلور و كلرهگزيدين بر روي استرپتوكوك موتانس در بخش كودكان دانشكده دندانپزشكي دانشگاه آزاد اسلامي تهران و آزمايشگاه دانشكده دامپزشكي دانشگاه تهران در سال 1397-1398 انجام شد. مواد و روش ها: اين پژوهش از نوع experimental و در شرايط in vitro روي استرپتوكوك موتانس انجام گرفت. آزمايش روي دو گروه مورد(دهانشويه نانوسيلور) و شاهد(دهانشويه كلرهگزيدين) در سه قسمت انجام شد. ابتدا با استفاده از روش Disk diffusion بررسي قدرت آنتي ميكروبيال از طريق اندازه گيري قطر هاله مورد بررسي سپس جهت اندازه گيري MIC(حداقل غلظت مهار كننده رشد باكتري ها) از دو روش ميكرو و ماكرودايالوشن استفاده شد و در پايان براي اندازه گيري MBC (حداقل غلظت كشنده باكتري ها) از روش Blood agar dilution استفاده شد. سپس با استفاده از آزمون آماري Mann-u-Whitney داده هاي به دست آمده تحليل شد. يافته ها: آزمون آماري نشان داد دهانشويه نانوسيلور فاقد هاله عدم رشد و نيز فاقد MBC است. همچنين MIC آن در مقايسه با كلرهگزيدين بيشتر بوده و اين اختلاف از نظر آماري معني دار است.(P 0.001) نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه در روش آزمايشگاهي دهانشويه نانوسيلور در مقايسه با كلرهگزيدين داراي خاصيت باكتريو استاتيكي ناچيز و فاقد خاصيت باكتريوسيدي است. توصيه مي شود اين بررسي با تغيير فورمولاسيون دهانشويه از نظر غلظت و قطر ذرات مجددا تكرار شود.