اثر تجويز دوزهاي مختلف متفورمين بر يادگيري و حافظه فضايي در موش صحرايي ديابتي

The Effect of Different Doses of Metformin on Spatial Learning and Memory in Diabetic Rats

زمينه و هدف: مطالعات اپيدميولوژيك نشان داده اند كه خطر ابتلا به بيماري آلزايمر در بيماران ديابتي افزايش مي‫يابد. مطالعات تائيد كرده‫‫اند كه متفورمين باعث بهبود عملكرد شناختي بيماران ديابتي مي‫شود. هدف اين مطالعه بررسي اثرات متفورمين بر يادگيري و حافظه موش هاي ديابتي و غيرديابتي بود. روش كار: حيوانات به دو گروه تقسيم شدند: گروه سالم شامل زير گروه‫هاي كنترل، سالين و متفورمين كه سالين يا متفورمين با دوز 500 ميلي گرم بر كيلوگرم دريافت كردند و گروه ديابتيك شامل زيرگروه‫هاي ديابتي، ديابتي+ سالين و ديابتي+ متفورمين كه موش‫هاي ديابتي بودند كه به مدت 20 روز سالين و متفورمين (100 و 200 ميلي گرم بر كيلوگرم) دريافت كردند. ديابت به وسيله تزريق درون صفاقي استرپتوزوتوسين ايجاد شد. يافته ها: متفورمين (500 ميلي گرم بر كيلوگرم) يادگيري موش هاي نرمال را مختل ولي حافظه را بهبود بخشيد. همچنين نتايج نشان داد كه متفورمين به صورت وابسته به دوز، يادگيري و حافظه را در موش هاي ديابتي بهبود مي‫بخشد، به گونه‫اي كه موش‫هاي گروه ديابتي+ متفورمين در مقايسه با موش‫هاي ديابتي+ سالين سكوي نجات را در زمان كمتر و با طي مسافت كمتر پيدا كردند. همچنين در آزمايش به خاطرآوري متفورمين، درصد زمان سپري شده و مسافت طي شده در ربع هدف را افزايش داد. نتيجه گيري: تزريق داخل صفاقي استرپتوزوتوسين باعث كاهش يادگيري و حافظه مي‫شود و درمان با متفورمين مي‫تواند يادگيري و حافظه را به صورت وابسته به دوز افزايش دهد و بنابراين براي درمان اختلالات شناختي بيماران ديابتي مي‫تواند مفيد باشد.

Background & objectives: Epidemiological Studies have shown that diabetes increase the risk of developing Alzheimer’s disease (AD).also several studies have confirmed that long term use of Metformin (Met) improves cognitive function in diabetic patients. The aim of the present study was to investigate the effects of Met on learning and memory in diabetic and non-diabetic rats. Methods: Animals were divided into 2 groups including healthy and diabetic group. In healthy group, normal rats subdivided into control, saline and Met groups which received saline or Met (500mg/kg) and in diabetic group including DM, DM+saline and DM+Met subgroups, diabetic rats received saline or Met (100, and 200mg/kg) for 20 days. Diabetes was induced by intraperitoneal injection (ip) of streptozotocin (STZ). Results: Our results showed that Met (500mg/kg, ip) impaired spatial learning but improved spatial memory in normal rats. The results also showed that Met improved learning and memory in diabetic rats in a dose dependent manner, so that the rats of DM+Met group compared to DM+saline group found platform in less time and with less distance traveled. Met also increased the percentage of time elapsed and the distance swum in the target quadrant in diabetic rats during the probe trial. Conclusion: An intraperitoneal injection of STZ resulted in a significant decline in learning and memory and treatment with Met can enhance learning and memory in a dose dependent manner, therefore, it is useful for treatment of cognitive impairment in diabetic patients.