تحليل فضايي عدالت اجتماعي در بهره‌مندي از خدمات عمومي شهري، مطالعه موردي: حوزه‌هاي 16 گانه شهر اردبيل

از هم‌پاشيدگي نظام توزيع مراكز خدماتي شهري يكي از مهم‌ترين پيامدهاي رشد شتابان شهرنشيني در دهه‌هاي اخير بوده كه زمينه‌ساز نابرابري شهروندان در برخورداري از اين خدمات شده است. چنانچه مهم‌ترين رسالت برنامه‌ريزان و مديران شهري در اين زمينه، تلاش براي دستيابي به آرمان «برابري فرصت ها» در دسترسـي گروه‌هاي مختلف جامعه شهري به خدمات عمومي و از بين بردن تضاد در تأمين فرصت‌ها مي‌باشد. در اين راستا يكي از اساسي‌ترين عناصر شهري جهت افزايش سطح رفاه اجتماعي مردم شهر، وجود خدمات شـهري است. هدف از مطالعه حاضر تحليل فضايي عدالت اجتماعي در بهره مندي از خدمات عمومي شهري در 16 حوزه شهر اردبيل مي‌باشد كه از نظر روش توصيفي– تحليلي مي باشد. در اين پژوهش ميزان دسـتيابي ساكنين به خدمات عمومي شهري ابتدا با استفاده از مدل ANP وزن‌دهي و سپس با استفاده از مدل تاپسيس و ساو سطح‌بندي شدند. با توجه به رتبه متفاوت حوزه‌هاي شهري اردبيل در مدل‌هاي مختلف، در نهايت نتايج مدل‌ها با استفاده از مدل كاندرست ادغام گرديد. نتايج به دست آمده از مطالعه نشان داد كه حوزه‌هاي 12 و 11 با كسب رتبه اول از لحاظ ميزان برخورداري از وضعيت بسيار مطلوبي برخوردارند، حوزه‌هاي 14، 15، 13و 16، با كسب رتبه دوم در طبقه برخوردار، حوزه‌هاي 6 و 10، در طبقه نيمه برخوردار و حوزه‌هاي 2،5 ،7 و 9، با كسب رتبه چهارم در طبقه نابرخوردار از خدمات عمومي قرار دارند و حوزه‌هاي 3، 4 و 8،  در رتبه آخر قرار گرفته‌اند. يعني از نظر برخورداري از خدمات عمومي شهري وضعيت بسيار نامطلوب دارند.