تحليل روند تغييرات دوره‌اي فضاي سبز شهري زنجان از 1385 تا 1390 و ارائه الگوي مكان يابي بهينه آن

هدف از مطالعه حاضر تحليل تغييرات دوره‌اي فضاي سبز شهري زنجان و مكان‌يابي بهينه آن در منطقه 2 شهرداري زنجان است. روش تحقيق؛ توصيفي تحليلي بوده و از لحاظ نوع پژوهش، كاربردي مي‌باشد. روند تغييرات كمّي وكيفي براساس مدل LCM و مقايسه دودوئي محاسبه گرديد . جهت وزن‌دهي به معيارهاي مكان‌يابي  فضاي سبز شهري از مدل تحليل سلسله مراتبي در محيط نرم افزاري سيستم اطلاعات جغرافيايي استفاده شد. نتايج مطالعه نشان داد كه سرانه فضاي سبز در سال 1385 از 34/64 متر مربع به 12/46 متر مربع در سال 1390 كاهش يافته است. همچنين در سال1385 بيش‌ترين ميزان تغييرات كمّي و كيفي به نفع مناطق فاقد فضاي سبز 69/91 درصد بوده كه اين ميزان در سال 1390 به 80/69 درصد افزايش يافته است. طي سال‌هاي 1390- 1385 بيش‌ترين ميزان مساحت افزايشي در مناطق فاقد فضاي سبز با حدود تقريبي 250 هكتار و  بيش‌ترين مساحت كاهشي از مناطق با فضاي سبز كم با حدود تقريبي250 هكتار بوده است. طي اين باز ه زماني افزايش ساخت وساز‌ها و سرريز جمعيتي به اين منطقه از عوامل مؤثر در كاهش فضاي سبز است. از كل مساحت 2250 هكتاري منطقه، 356 هكتار معادل 15 درصد از كل مساحت منطقه، وضعيتي كاملا  سازگار  براي گسترش فضاي سبز دارد. در يك بررسي كلي مي‌توان گفت كه طي اين سال‌ها ميزان فضاي سبز  به نفع ساير كاربري‌هاي خدماتي افزايش داشته و  اين ميزان در سال 1390 شدت گرفته كه نيازمند  اتخاذ تمهيدات و انجام اقدامات پيش‌گيرانه از كاهش بي‌رويه كاربري فضاي سبز است.