اثربخشي واقعيت درماني گروهي بر فرسودگي تحصيلي و خودكنترلي دانشجويان

Effectiveness of Reality Therapy on Reducing Academic Burnout and Increasing Student Self –Control

مقدمه فرسودگي تحصيلي و فقدان خودكنترلي از عوامل تاثيرگذار بر عملكرد دانشجويان است كه توجه به آنها ضرورت دارد. از اين رو، مطالعه حاضر با هدف تعيين اثربخشي واقعيت درماني گروهي بر كاهش فرسودگي تحصيلي و افزايش خودكنترلي دانشجويان پرستاري انجام شد. روش كار پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون_پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل دانشجويان كارشناسي پرستاري دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرج بود كه در سال تحصيلي 96-97 مشغول به تحصيل بودند. از جامعه ياد شده، 30 نفر از دانشجوياني كه در پرسشنامه فرسودگي تحصيلي شائوفلي و همكاران (2002) و پرسشنامه خودكنترلي تانجي و همكاران (2004) به ترتيب نمرات بالاتر و پايين تر از ميانگين كسب كرده بودند، به شيوه در دسترس انتخاب و با استفاده از روش تصادفي ساده در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. گروه آزمايش در 10 جلسه 90 دقيقه اي واقعيت درماني گروهي و با توالي هر هفته يك جلسه شركت نمودند. گروه كنترل نيز تا پايان فرآيند پژوهش هيچ گونه آموزشي دريافت نكردند و در ليست انتظار قرار گرفتند. داده هاي به دست آمده از هر دو گروه با استفاده از روش تحليل كواريانس تجزيه و تحليل شد. يافته ها نتايج نشان داد كه بين فرسودگي تحصيلي و خود كنترلي در دو گروه آزمايش و كنترل پس از مداخله درماني تفاوت معناداري مشاهده گرديد. به اين صورت كه واقعيت درماني گروهي باعث كاهش فرسودگي تحصيلي و افزايش خودكنترلي در گروه آزمايش شد (0/001>P). نتيجه گيري بر اساس يافته هاي پژوهش حاضر مي توان نتيجه گرفت كه واقعيت درماني گروهي در كاهش فرسودگي تحصيلي و افزايش خودكنترلي سودمند است و مي توان از اين روش مداخله بر كمك به حل مشكلات دانشجويان كمك كرد.

Introduction: Academic burnout and lack of self-control of factors affecting performance of the students that consider to them is essential. Thus, the aim of this study was to investigation the Efficacy of the group reality therapy in reduction of academic burnout and increasing of self-control of university students. Methods: This research was a quasi-experimental method with pretest-posttest design and a control group. The study population consisted of psychology graduated students of Karaj Islamic Azad University at the academic years of 96-97. From this population, 30 students with low scores in Schaufeli and et al (2002) academic burnout questionnaire and high scores in Tangney and et al (2004) self-control questionnaire, via using available sampling, were selected and randomly assigned in 2 experimental and control groups. The experimental group participated in 10 sessions of 90 minutes of group reality therapy at every week.. The control groups did not received any did not receive any training and left into the waiting list. Data were analyzed using analysis of covariance. Results: The results showed that there was a significant difference between academic burnout and self-control of experimental and control groups after the therapeutic intervention. Thus, the group reality therapy reduced academic burnout and increased self-control in experimental group (P > 0.01). Conclusions: Based on the findings of current research, it can be concluded that the group reality therapy is beneficial in reducing academic burnout and increasing self-control. It can also be used as an intervention method to help student solve their problems.