مروري بر انواع مدل‌هاي حيواني تشنج: مقاله مروري

A review on the animal models of seizure: review article

امروزه مدل‌هاي حيواني متعددي براي القاي تشنج‌هاي حاد و مزمن از نوع شيميايي، الكتريكي و ژنتيكي به عرصه تحقيقات راه يافته‌اند. مكانيسم‌هاي متفاوت هر كدام سبب القاي نوع متفاوتي از تشنج مي‌گردد. اين تنوع در مدل‌هاي حيواني، موجب سردرگمي پژوهشگران جوان گشته است كه كدام مدل در يك طرح تحقيقاتي بايد به‌كار گرفته شود. هدف اين مطالعه معرفي انواع مدل‌هاي حيواني تشنج و بيان انتخاب مناسب‌ترين مدل در يك پژوهش است. مدل‌هاي پني‌سيلين و بيكوكولين مناسب‌ترين مدل به‌منظور القاي تشنج‌هاي فوكال معرفي شده‌اند. پيلوكارپين و كاينيك اسيد نيز مي‌توانند در تكامل تشنج‌هاي لوب تمپورال به‌كار گرفته شوند. مدل‌هاي پنتيلن تترازول و سم تتانوس نيز از جمله تشنج‌زاهايي هستند كه مي‌توانند تشنج‌هاي حاد و مزمن منتشر و تونيك-كلونيك را القا نمايند. مدل‌هاي الكتريكي القاي تشنج مانند شوك الكتريكي ماكزيمم مناسب‌ترين مدل براي القاي تشنج‌هاي حاد هستند. كيندلينگ الكتريكي آميگدال نيز مي‌تواند تشنج‌هاي تكرار شونده لوب تمپورال را القا نمايد. مدل‌هاي ژنتيكي از جمله مدل‌هاي تشنج‌هاي راجعه خودبه‌خودي و مدل‌هاي رفلكسي نيز در برخي مطالعات از جمله صرع غيابي و اوديوژنيك كاربرد بسيار دارند كه موش‌هاي WAG/Rij از جمله معتبرترين مدل‌هاي ژنتيكي صرع غيابي مي‌باشند. انتخاب مدل حيواني مناسب در بين مدل‌هاي حيواني متعدد براي طراحي يك پژوهش بسيار حياتي است. شواهد مرور شده در اين مطالعه سبب توانمند شدن پژوهشگران جوان خواهد شد تا بتوانند مدل مناسبي را انتخاب نمايند.

Nowadays, there are various animal models of acute and chronic seizures. Some chemical and electrical models such as seizure induced by pentylenetetrazol injection and maximum electric shock has been developed over of six decades and different kinds of chemical, electrical and genetic models have been admitted up to now. Among chemical models of seizure induction penicillin, bicuculline, tetanus toxin, pentylenetetrazol, pilocarpine and kainic acid are the more common chemoconvulsants to induce acute and chronic seizures. Numerous mechanisms involved in different models lead to develop different types of seizures. This variety leads to be confused beginner researchers which model should be carried in a research hypothesis. This study was aimed to illustrate how choose the most proper animal model for a hypothesis as well as different animal models of seizure and epilepsy. Penicillin and bicuculine are most proper models to induce focal seizures. In addition, pilocarpine and kainic acid are able to develop temporal lobe seizures. Pentylenetetrazol and tetanus toxin could develop acute and chronic generalized and tonic-clonic seizures. Furthermore, maximum electric shock has been well known as a proper model for acute seizures induction. Electrical kindling of amygdala could develop repetitive temporal lobe seizures. Hypoxia model of seizure is more used for screening of anti-epileptic drugs, long-term consequences, and epileptogenesis mechanisms. Also, hyperthermic (febrile) models of seizure are reliable for studying epileptogenesis mechanisms and cognitive consequences. Genetic models such as recurrent simultaneous (such as GAERS, WAG/Rij) and reflex seizures (such as GEPR) are more valid in some studies, including absence and audiogenic seizures. WAG/Rij rats have been known as the most valid animal model for absence epilepsy. It should be noted that the animal model is a simple expression of a complex system and it covers only a part of what happens in humans’ body. The most important use of animal models of seizure is developing and finding more effective and new anti-epileptic drugs. Therefore, proper selection of the animal model between numerous animal models of seizure induction is crucial to design an equitable hypothesis. The evidences reviewed in this study made beginner researchers potent to choose the best model.