اثربخشي آموزش دلگرم‌سازي خانواده براساس مدل آدلر در افزايش رضايت زناشويي و كاهش علائم اختلال جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه

هدف: از اين پژوهش، بررسي اثربخشي آموزش دلگرم‌سازي خانواده براساس مدل آدلر در افزايش رضايت زناشويي و كاهش علائم اختلال جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه بود. روش: طرح پژوهش شبه‌آزمايشي از نوع كاربردي بود. جامعه آماري اين پژوهش عبارت است از كليۀ افرادي بود كه براساس تشخيص پزشك فوق‌تخصص روان‌پزشكي و پرسشنامه اختلال استرس پس از ضربۀ مي.سي.سي.پي. مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه بازمانده از جنگ تحميلي بودند كه به كلينيك‌ها يا مراكز درماني شهر تهران مراجعه كردند. براي انتخاب نمونه از روش نمونه‌گيري دردسترس استفاده شد. پرسشنامه اختلال استرس پس از ضربه مي.سي.سي.پي. و پرسشنامه رضامندي زناشويي انريچ، ابزارهاي اين پژوهش بودند و براي تحليل داد‌ها از روش تحليل كوواريانس چندمتغيره استفاده شد. نتيجه: تحليل و بررسي داده‌هاي  پژوهش نشان د ادكه آموزش دلگرم سازي خانواده بر اساس مدل آدلر باعث كاهش مشكلات باليني( شامل تجربه مجدد، كناره گيري، كرختي، بيش انگيختگي  و خودآزاري) جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه شد. بحث: آموزش دلگرم‌سازي خانواده براساس مدل آدلر نشان داد كه خانواده نقش بسزايي در بهبود علائم PTSD  و رضايت زناشويي دارد   كه در تحقيقات عصر حاضر توجه چنداني به آن نشده است.