پيوستگي عدالت و اعتدال در اخلاق سياسي اسلامي با تاكيد بر سيره‌ي علوي

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه ميان عدالت و اعتدال در اخلاق سياسي ناظر به سيره‌ علوي بوده و با روش توصيفي تحليلي انجام شد. فرضيه پژوهش اين بود كه برپايه‌ انديشه‌ سياسي اسلام و سيره‌ي علوي و با لحاظ‌ كردن نظريه‌ي اعتباريات علامه طباطبايي، از آن‌جا كه ممكن است خوي استخدام گر انسان سر از ظلم و افراط كاري درآورد، لذا، انسان براي تامين حقوق ديگران، عدالت و اعتدال را در جامعه اعتبار كرده، به گونه اي كه ميان آن دو رابطه اي تعامليتكاملي حاكم مي باشد. نتايج نشان داد، با توجه به نظريه‌ي استخدام علامه طباطبايي، اگر بهره گيري از جامعه يك سويه باشد و فرد تنها سود خود را در نظر گيرد، در عرصه‌ي سياسي سر از خودمحوري، استثمار و استبداد درمي آورد. لذا، براي آن‌كه هركس به حقوق خود برسد، عدالت اجتماعي را اعتبار مي كند و نوعي مصالحه ميان نوع بشر شكل مي‌گيرد تا روابط در فرايند عدالت محور و اعتدالي تنظيم شود و سنجه‌ي عقل به او ياري و ملاك مي دهد تا عدل از ظلم، و اعتدال از بي اعتدالي را بازشناسد.