پديد آورندگان :
خيروري، ثريا دانشگاه علوم پزشكي تبريز - دانشكده تغذيه و علوم غذايي - گروه تغذيه در جامعه , غفاري، آيدا دانشگاه آزاد اسلامي، سراب , براتي، ميثم دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي، تهران - كميته تحقيقات دانشجويي , جباري، معصومه دانشگاه علوم پزشكي تبريز - كميته تحقيقات دانشجويي
كليدواژه :
سندروم متابوليك , گرلين , آبستاتين , نسبت گرلين به آبستاتين
چكيده فارسي :
مقدمه: سندروم متابوليك مجموعه اي از اختلالات متابوليك است كه خطر بيماري قلبي و ديابت نوع دو را افزايش مي دهد. گرلين و آبستاتين دو هورمون گوارشي با منشاء يكسان هستند كه نقش موثري در تنظيم دريافت غذا و متابوليسم انرژي دارند. هدف از اين مطالعه, بررسي ارتباط بين نسبت سرمي گرلين به آبستاتين با اجزاي سندروم متابوليك در زنان بود.
مواد و روش ها: 43 زن مبتلا به سندروم متابوليك و 43 زن سالم كه از لحاظ BMIبا گروه بيمار همسان سازي شده بودند(در محدوده سني 30 تا 50 سال) به عنوان گروه كنترل به روش نمونه گيري آسان و در دسترس در مطالعه شركت كردند. اندازه گيري هاي آنتروپومتريك, فشارخون, سطوح سرمي آبستاتين، گرلين، تري گليسيريد، كلسترول تام، LDL-C، HDL-C، قندخون و انسولين در حالت ناشتا و شاخص HOMA-IR اندازه گيري شد. ارتباط بين نسبت سرمي گرلين به آبستاتين با متغيرهاي اندازه گيري شده، مورد بررسي قرار گرفت.
يافته هاي پژوهش: نسبت گرلين به آبستاتين به طور معناداري در گروه مبتلا به سندروم متابوليك پايين تر از گروه كنترل بود(P=0.036). نسبت گرلين به آبستاتين در كل جمعيت مورد بررسي ارتباط مثبت و معنادار با سطوح سرمي HDL-C داشت(β=0.273, P=0.016) در حالي كه اين نسبت در كل جمعيت با متغيرهاي مورد بررسي ديگر هم چون دور كمر، نسبت دور كمر به دور باسن، فشارخون، قندخون ناشتا، تري گليسيريد، كلسترول تام، LDL -C، انسولين سرمي و شاخص HOMA-IR ارتباطي نداشت(P>0.05).
بحث و نتيجه گيري: با توجه به سطوح پايين نسبت گرلين به آبستاتين در زنان مبتلا به سندروم متابوليك و هم چنين ارتباط مثبت بين نسبت گرلين به آبستاتين با سطوح سرمي HDL، به عنوان يكي از اجزاي مهم سندروم متابوليك، به نظر مي رسد افزايش نسبت گرلين به آبستاتين با افزايش سطوح سرمي HDL مي تواند پيشرفت عوارض سندروم متابوليك مانند بيماري هاي قلبي-عروقي را در زنان كاهش دهد.
چكيده لاتين :
Introduction: Metabolic syndrome (MetS) is a group of metabolic abnormalities that enhance the risk of heart disease and type 2 diabetes. Ghrelin and obestatin are gut hormones with similar origin that have pivotal roles in food intake and energy metabolism. The aim of present study was to investigate the association between serum ghrelin/obestatin ratio and the components of MetS in women.
Materials & Methods: This study was conducted on the total of 86 women, including 43 female patients with MetS and 43 healthy women as the control group. The participants were selected through convenience sampling method among women with similar body mass index and the age range of 30-50 years. Anthropometric parameters, blood pressure, fasting serum obestatin, ghrelin, triglyceride (TG), total cholesterol (TC), high-density lipoproteins (HDL) cholesterol, low-density lipoproteins (LDL) cholesterol, fasting blood sugar (FBS), insulin, and homeostatic model assessment-insulin resistance index (HOMA-IR) were measured. Moreover, this study investigated the association between serum levels of ghrelin/obestatin ratio and MetS components.
Findings: Serum levels of ghrelin/obestatin ratio was significantly lower in MetS group than control(P=0.036). Moreover, ghrelin/obestatin ratio was positively associated with serum HDL-C levels (β=0.273, P=0.016). However, this ratio was not associated with other measured variables, including waist circumference, waist to hip ratio, blood pressure, FBS, TG, TC, LDL -C, insulin and HOMA-IR (P>0.05).
Discussion & Conclusions: Considering lower levels of ghrelin/obestatin ratio in women with MetS and also positive association of ghrelin/obestatin ratio and serum levels of HDL, as an important component of MetS diagnosis. Accordingly, it seems the increase in ratio can lessen the progression of MetS complications, such as cardio-vascular disease by HDL increment in women.
