واكاوي و پهنه‌بندي توان‌هاي اقليمي استان خوزستان به منظور استفاده از انرژي خورشيدي

يكي از مهمترين چالش‌ها در دهه‌هاي اخير مسئله انرژي و منابع تأمين پايدار آن بوده است. در حال حاضر اكثر قريب به اتفاق جهانيان پذيرفته‌اند تا پايان سده كنوني بيشتر منابع فسيلي به پايان خواهد رسيد. با اين توضيح بهترين گزينه انرژي‌هاي نو و پاك بويژه انرژي باد و خورشيد خواهد بود. از سوي ديگر بايد پذيرفت كه مناطق مختلف جهان قابليت توليد و استفاده متفاوتي از انرژي خورشيدي را دارند، از اين رو لازم است اين قابليت‌هاي توليد انرژي خورشيدي مورد شناسايي قرار گيرد. در تحقيق حاضر جهت رتبه‌بندي شهرستان‌هاي استان خوزستان از نظر توان‌مندي اقليمي در توليد برق خورشيدي از ميانگين داده‌هاي (ابرناكي، نم نسبي، ساعات آفتابي، گرد و غبار و همچنين ارتفاع و عرض جغرافيايي) 13 ايستگاه استان خوزستان در دوره زماني 1991-2005 استفاده شد و در ادامه با استفاده از روش Topsis كار رتبه‌بندي مناطق انجام گرفت و نهايتاً نقشه پهنه‌بندي استان از نظر توان‌مندي‌هاي توليد برق خورشيدي با استفاده از نرم‌افزار GIS ترسيم شد. بر اساس نتايج به دست آمده از واكاوي داده‌هاي محيطي و اقليمي، مناطق شرقي استان خوزستان بهترين موقعيت براي ايجاد مزارع خورشيدي را دارا هستند. بر اين اساس ايستگاه ايذه مناسب‌ترين و ايستگاه اميديه نامطلوب‌ترين مكان براي ايجاد نيروگاه‌هاي خورشيدي است.