بررسي رفتار ناكارآمد حسابرسان و روابط كاري با سرپرستان، نقش تعديلي جو اخلاقي مديران

اين تحقيق به بررسي رفتار ناكارآمد حسابرسان: آثار جو اخلاقي مديران و روابط سرپرستان حسابرسي پرداخته است. تحقيق حاضر، تحقيقي كاربردي و از لحاظ نحوه گردآوري اطلاعات، توصيفي همبستگي، مبتني بر مدل معادلات ساختاري است. نمونه مورد مطالعه از كاركنان موسسات حسابرسي در مشهد و تهران در سال 1395 انتخاب شد. با توجه به حجم جامعه در دسترس، با توجه به فرمول تعيين حجم نمونه كوكران جهت افزايش اعتبار تحقيق تعداد 380 پرسشنامه توزيع شد كه از اين ميان تعداد 228 پرسشنامه دريافت و مبناي تحليل آماري قرار گرفت. نرخ بازگشت پرسشنامه ها 60 % تعيين شد. جهت آزمون فرضيه ها از مقدار احتمال حاصل از برازش مدل در حالت معني داري پارامترها استفاده شد. مناسبت مدل پيشنهادي با تبيين فرضيه ها در حالت تخمين استاندارد و معني داري پارامترها با استفاده از نرم افزار اسمارت پي ال اس بررسي گرديد. نتايج در سطح خطاي پنج درصد نشان داد: بين روابط كاري با سرپرستان حسابرسي و رفتار ناكارآمد حسابرسان رابطه معكوس و معني داري وجود دارد. جو اخلاقي در سطوح بالاي سازمان، رابطه معكوس بين روابط كاري با سرپرستان حسابرسي و رفتار ناكارآمد حسابرسان را كم مي كند.