پديد آورندگان :
ماهوري، عليرضا دانشگاه علوم پزشكي اروميه , كرمي، نازلي دانشگاه علوم پزشكي اروميه , كريمي سرابي، زهرا دانشگاه علوم پزشكي اروميه
كليدواژه :
تاكيكاردي , هيپرتانسيون , خارج كردن لوله تراشه , دكسمدتوميدين
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: دكسمدتوميدين (Dexmedetomidine) يك آگونيست α2 آدرنورسپتور است كه آرامش‌بخشي عالي با كمترين ناپايداري قلبي-عروقي يا دپرسيون تنفسي را فرآهم مي‌كند و ممكن است براي تسهيل خارج كردن لوله تراشه و جلوگيري از پاسخ‌هاي هموديناميك آن مفيد واقع شود. هدف از اين مطالعه بررسي اثر دكسمدتوميدين بر روي پاسخ‌هاي هموديناميك در طي خارج كردن لوله تراشه بود.
روش بررسي: در يك مطالعه تحليلي آينده‌نگر از ارديبهشت 1396 تا ارديبهشت 1397، پنجاه زن 20 تا 50 ساله كانديد عمل جراحي كوله‌سيستكتومي تحت بيهوشي عمومي در بيمارستان امام خميني (ره)، دانشگاه علوم پزشكي اروميه، به‌طور تصادفي در دو گروه مساوي وارد مطالعه شدند. ده دقيقه پيش از پايان جراحي انفوزيون دكسمدتوميدين با دوز 0/8 ميكروگرم به‌ازاي هر كيلوگرم وزن بدن (µg/kg) در گروه مطالعه شروع و در گروه كنترل نيز نرمال‌سالين به‌عنوان پلاسبو تجويز شد. پس از خروج لوله تراشه، فشارخون، تعداد ضربان قلب، درصد اشباع اكسيژن در دقايق 0، 1، 2، 3 و 5 و ميزان آرامبخشي با استفاده از جدول رمزي در ريكاوري اندازه‌گيري و ثبت گرديد.
يافته‌ها: نتايج نشان داد كه تعداد ضربان قلب و فشارخون سيستوليك و دياستوليك هنگام اكستوباسيون در بيماراني كه دكسمدتوميدين دريافت كردند به‌طور معناداري نسبت به گروه كنترل پايين‌تر بود. همچنين در بيماران گروه مطالعه 80% همكاري‌كننده، آگاه به زمان و مكان بودند در‌حالي‌كه در گروه شاهد اين مقدار 28% بود (0/001P=).
نتيجه‌گيري: انفوزيون وريدي دكسمدتوميدين با دوز µg/kg 0/8، 10 دقيقه پيش از خروج لوله تراشه باعث پايدار شدن هموديناميك بيماران و تسهيل اكستوباسيون شد.
چكيده لاتين :
Background: Emergence from general anesthesia and removing of tracheal tube can be associated with coughing, agitation, and hemodynamic disturbances. Dexmedetomidine is an alpha two adrenoceptor agonist that has effective sedation with less cardiovascular unstability and respiratory depression and may be useful for extubation and prevention of hemodynamic response during tracheal tube removing. The aim of this study was to evaluate the effect of dexmedetomidine on hemodynamic responses during endotracheal extubation and sedation level in recovery room.
Methods: In an analytical study, fifty women aged 20-50 years old candidate to cholecystectomy under general anesthesia and tracheal intubation were entered randomly to this study in two groups (no. 25) at Imam Khomeini Hospital, Urmia, Iran, and under support of Urmia University of Medical Sciences Urmia, Iran, from May 2017 to May 2018. Ten minutes before end of surgery, 0.8 µg/kg dexmedetomidine in the study group and for the other patients in control group normal saline as placebo were infused over ten minutes. During the emergence phase, blood pressure, heart rate and oxygen saturation were recorded at 0,1,2,3 and 5 minutes after extubation. Also, sedation index was evaluated via the Ramsay sedation score and recorded at recovery room.
Results: Heart rate, systolic blood pressure and diastolic blood pressure in patient with infusion of dexmedetomidine were lower significantly at 1,2,3 and 5 minutes after extubation than control group. Data for heart rate, systolic and diastolic pressure, at min 1 after extubation were 81±6 vs. 88±9, 120.64±13.21 vs. 137.52±11.06, 72.84±8.32 vs. 81.36±9.26 in dexmedetomidine and control groups respectively. Data for heart rate, systolic and diastolic pressure, at min 5 after extubation were 73±6 vs. 80±8, 110.64±10.68 vs. 119.88±10.01, 69.84±8.32 vs. 73.48±5.13 in study and control groups, respectively. As well as 80% of the patients in dexmedetomidine group had satisfactory sedation and cooperation in compare to the 28% in control group (P=0.001).
Conclusion: Intravenous infusion of 0.8 µg/kg dexmedetomidine 10 minutes before extubation of endotracheal tube and during emergence, facilitate extubation and lead to hemodynamic stability and satisfactory sedation.
