بررسي فنوتيپي و ژنوتيپي مقاومت به آنتي‌بيوتيك‌هاي كينولون در ايزوله‌هاي باليني اشريشياكلي جدا شده از عفونت ادراري افراد بستري در بيمارستان هاي شهر تهران در سال 1396

The phenotypic and genotypic evaluation of resistance to quinolone antibiotics in clinical Escherichia coli isolated from urinary tract infection of hospitalized patients in Tehran, Iran in 2017

زمينه و هدف: مقاومت به آنتي­بيوتيك ­هاي كينولون به عنوان يكي از عوامل درماني اشريشياكلي­ هاي عامل ادراري در جهان در حال افزايش است. بنابراين اين مطالعه با هدف بررسي مقاومت به كينولون ها در ايزوله‌هاي باليني اشريشياكلي جدا شده از عفونت ادراري افراد بستري در بيمارستان­هاي شهر تهران در سال 1396 انجام شد. روش­ ها: در اين مطالعه تعداد 150 نمونه اشريشياكلي از ادرار بيماران مبتلا به عفونت ادراري و بستري در بيمارستان­هاي شهر تهران جمع­آوري شد. بررسي مقاومت به آنتي­ بيوتيك ­هاي كينولون با روش ديسك ديفيوژن انجام گرديد. پس از تخليص ژنوم ايزوله‌ها با روش فنل- كلروفرم، تكثير ژنهاي qnrA، gnrB و qnrS با روش واكنش زنجيره‌اي پليمرازي انجام شد. نتايج: مقاومت ايزوله‌ها به آنتي­بيوتيك­هاي ناليديكسيك اسيد، سيپروفلوكساسين، نورفلوكساسين و لووفلوكساسين به ترتيب 76%، 48%، 30% و 18% بود. نتايج تكثير ژن­هاي qnr نشان داد كه 40% از ايزوله‌ها حداقل يكي از ژنهاي qnrA، gnrB ويا qnrS را حمل مي‌كنند. از بين 60 ايزوله داراي ژن qnr، 73/3% داراي ژن qnrS، 23/3% داراي ژن qnrB و 3/4% داراي ژن qnrA بودند. آناليز آماري نشان داد كه بين حضور همزمان ژن‌هاي qnrB و qnrS و مقاومت همزمان به ناليديكسيك اسيد و سيپروفلوكساسين ارتباط معني­ داري وجود دارد. نتيجه ­گيري: مقاومت قابل توجهي به آنتي­ بيوتيك­ هاي كينولون­دار در بين ايزوله­ هاي اشريشياكلي عامل عفونت ادراري در بين بيماران بستري در بيمارستان­ هاي شهر تهران وجود داشت كه اين مقاومت با شيوع نسبتا زيادي از ژن‌هاي مقاوم همراه بود. پيشنهاد مي­ گردد مطالعات بعدي در رابطه با منشاء عفونت اين نمونه­ ها انجام گردد.

Background & Aim: Antibiotic resistance to quinolones as a therapeutic agent of urinary tract infection in increasing in the world. Thus, this study was designed to evaluate the resistance to quinolone antibiotics in Escherichia coli isolated from urinary tract infection of hospitalized patients in Tehran, Iran in 2017. Methods: In the present study, 150 E. coli isolates was collected from urine of hospitalized patients with urinary tract infection in Tehran, Iran. Evaluation of resistance to quinolone antibiotics was done by disk diffusion method. After genome extraction with phenol l& chloroform method, amplification of qnrA, qnrB and qnrS genes in the isolates was performed by PCR. Results: The rate of resistance to antibiotics nalidixic acid, ciprofloxacin, norfloxacin and levofloxacin in these isolates was 76%, 48%, 30%, and 18%. The results of amplification the qnr genes showed that 40% of isolates harbored at least one of the qnrA, qnrB and qnrS genes. Among the 60 isolates harboring the qnr genes, 73.3%, 23.3% and 3.4% had qnrS, qnrB and qnrA genes, respectively. Statistical analysis of results showed that there was a significant relation between the co-presence of qnrS and qnrB with co-resistance to nalidixic acid and ciprofloxacin antibiotics Conclusion: In this study, a significant rate of resistance to quinolone antibiotics was observed in E. coli isolated from patients with urinary tract infection in Tehran hospitals that showed a remarkable rate of resistant genes. It is suggested to study the origin of these infections in the collected samples in the future.