بررسي آزمايشگاهي مكانيسم جابه‌جايي ميكروسكوپي سيلاب‌زني مواد فعال سطحي در شرايط شوري و دماي بالا

ميزان حجم بالاي نفت غيرقابل استحصال مخازن كربناته به روش‌هاي اوليه هدفي مهم براي به‌كارگيري روش‌هاي ازدياد برداشت شيميايي نفت است. اما شرايط خاص اين‌گونه مخازن نظير دماي بالا، تجانس ناپذيري نمك‌هاي موجود در آب سازند و آب دريا و همچنين، ترشوندگي نفت‌دوست اين مخازن از جمله عواملي هستند كه توليد مطلوب از آنها را با چالش جدي مواجه مي‌كنند. لذا در اين پژوهش به بررسي پايداري، روند كاهش كشش سطحي و تغيير ترشوندگي لايه نفتي در اثر سيلاب‌زني با استفاده از دو نوع ماده فعال سطحي آنيوني DSS و SDBS و دو نوع ماده فعال سطحي كاتيوني CTAB و CPC پرداخته شده است. ضريب بازيافت حاصل در اثر استفاده از اين مواد به‌ترتيب 63، 48، 44 و 35% مشاهده گرديد كه بيشترين ضريب بازيافت در اثر اعمال ماده فعال سطحي DSS به‌دست آمد. همچنين، به ‌منظور بررسي تغيير ترشوندگي در اثر حضور ماده فعال سطحي در محيط متخلخل، نمونه سنگ مخزن به‌مدت دو هفته نفت‌دوست گرديد و با اندازه‌گيري زاويه تماس °160 شرايط نفت‌دوستي به اثبات رسيد. روند تغيير ترشوندگي در اثر زمان‌دهي با استفاده از دو نوع ماده فعال سطحي آنيوني DSS و SDB و دو نوع ماده فعال سطحي كاتيوني CTAB و CPC بررسي شد. زواياي تماس به‌دست ‌آمده به‌ترتيب °100، °90، °60 و °48.7 بوده است. بيشترين تغيير ترشوندگي در اثر استفاده از CPC مشاهده گرديد. اين ماده توانسته است زاويه تماس را از °160 به °48.7 تغيير دهد.