بهينه سازي و مقايسه سه حامل تجاري درترانسفكشن موثر به سلول‌هاي تك هسته اي خون محيطي (PBMCs)

Optimization and comparison of three commercial carriers for efficient transfection into the peripheral blood mononuclear cells (PBMCs)

زمينه و هدف: سلول­ هاي تك هسته ­اي خون محيطي (PBMC) از اجزاي اصلي سيستم ايمني بوده كه در اغلب مطالعات ايمونولوژيك مورد استفاده قرار مي­گيرند. ترانسفكشن اين سلول­ها به اين جهت كه بيشتر روش هاي انتقال به سلول­هاي PBMC، بازدهي مناسبي ندارند، از موضوعات كليدي محسوب مي ­شود. هدف از مطالعه حاضر مقايسه سه حامل تجاري در ترانسفكشن سلول­ هاي خون محيطي است. روش­ ها: جداسازي سلول هاي PBMC از خون محيطي توسط فايكول انجام شد. پس از كشت سلول هاي مذكور، وكتور PMAX-GFP با استفاده از كيت پلي فكت، ليپوفكتامين 2000 و ليپوفكتامين 3000 به سلول ها ترانسفكت شد و ميزان ترانسفكشن هر كدام از روش­ها توسط ميكروسكوپ فلورسنت مورد بررسي قرار گرفت. نتايج: ميزان ترانسفكشن سلول­هاي PBMC توسط ليپوفكتامين 2000 و ليپوفكتامين 3000 پس از گذشت24، 48، 72 و 120 ساعت حدود 2 تا 3 % و ميزان ترانسفكشن اين سلول­ ها توسط پلي فكت پس از گذشت 120 ساعت حدود 70% بود. نتيجه­ گيري: به طور كلي بازده ترانسفكشن سلول­ هاي PBMC توسط پلي­فكت نسبت با افزايش زمان بهترين بازدهي را داشت كه روش جديدي براي انتقال ژن به اين سلول مي باشد. به طور كلي مي­توان گفت عامل زمان و سميت كمتر پلي فكت براي سلول هاي PBMC حائز اهميت بوده و باعث افزايش بازده ترانسفكشن اين سلول­ ها نسبت به ساير حامل هاي تجاري استفاده شده در اين مطالعه مي باشد.

Background & Aim: Peripheral Blood Mononuclear Cells (PBMCs) are the main components of the immune system, including lymphocytes and monocytes. These cells are being used in most immunological studies and therefore, isolation, culture and transfection of these cells are of great importance. The transfection of these cells is currently a key concern; this is because most common methods of transfection into the PBMCs are not well suited. The purpose of this study was to compare and optimize the effects of three commercial methods (PolyFect, Lipofectamine 2000 and Lipofectamine 3000) on PBMC transfection using PMAX-GFP vector. Methods: PBMC cells were isolated from the peripheral blood by Ficole. Following the cell culture, the PMAX-GFP vector was transfected into the cells using the Polyfect, Lipopactamine 2000 and Lipopactamine 3000. After 24, 72 and 120 hours, the transfection rate for each method was evaluated by fluorescence microscope. Results: Based on the obtained results, the level of transfection for PBMCs by Lipopactamine 2000 and Lipopactamine 3000 at all times was about 2-3%. The amount of transfection of these cells by the Polyfect after 120 hours was about 70%. Conclusion: Generally, the efficiency of transfection of PBMCs s by Polyfect was probably the best in terms of increasing time, which introduces a new method for gene transfer into these cells. However, further studies are required to achieve the highest conversion efficiency of PBMC cells.