سنت‎گرايان ايدئولوژيك و سياستگذاري فرهنگي (مورد مطالعه: رويكرد مهدي نصيري)

جريان سنت‎گرايان ايدئولوژيك پس از انقلاب و از درون جدال‎هاي فكري دهه‎ي هفتاد درباره مدرنيته، مفهوم‎سازي الگوي توسعه و عملي كردن نظريه‎هاي بومي سربرآورد و زمينه براي طرح بيشتر مسئله تقابل سنت و مدرنيته فراهم شد. مهدي نصيري به‎عنوان نماينده اين جريان، نقش فعالي در اين زمينه داشته است. بنابراين، با بررسي ديدگاه‎هاي او مي‎توان به بن‌مايه‎هاي گفتمان سنت‎گرايان ايدئولوژيك دست يافت. هدف اين پژوهش، بررسي نوع نگاه نصيري به‎عنوان نماينده جريان فكري سنت‎گرايان ايدئولوژيك به الگوي توسعه مدرن و پيامدهايي اين رويكرد براي برنامه‎هاي توسعه و سياستگذاري فرهنگي است. از اين‎رو، با روش مطالعه موردي مي‎كوشد به اين سوال پاسخ دهد كه مهم‌ترين مباني سنت‎گرايان ايدئولوژيك در رابطه با توسعه مدرن چيست و اين رويكرد چه پيامدهايي براي برنامه‎هاي توسعه و سياستگذاري فرهنگي دارد؟ رويكرد سنت‎گرايان ايدئولوژيك بر مبناي نفي كلي توسعه مدرن، ردّ نوظهورها، جدال معرفتي با توسعه، استناد به توقيفي بودن و دفاع از ارزش‌هاي سنتي و اسلامي بازنمايي شده است. در اين گفتمان، توسعه‎خواهي به‎شيوه غربي نه تنها محلي از اعراب ندارد بلكه توسعه به‎شيوه اسلامي نيز جايگاهي ندارد؛ چون بنابر ديدگاه‎هاي سنتي نماينده اين جريان، ماهيت توسعه، غربي است و با منطق اسلامي ناسازگار است. اين ديدگاه‎ها، موضع انفعالي را به پيش مي‎كشد كه بايد به انتظار آينده‎اي نشست كه نوسازي آن مبتني بر بازگشت به سنت است. اين گفتمان به‎رغم تاكيد بر ارزش‎هاي مثبت، نظر بديلي براي الگوي توسعه ارائه نداده و براي رويارويي با مشكلات فعلي سياستگذاري فرهنگي كشور فاقد بن‎مايه ايجابي است كه بتوان از آن بهره‎برداري عملي كرد.