تحولات سياستگذاري فرهنگي شبكه هاي اجتماعي مجازي در جمهوري اسلامي ايران: مورد مطالعه تحليل اسناد بالادستي (1370-1396)

در اين مقاله محقق در راستاي پاسخ به تحولات سياست‌گذاري فرهنگي شبكه‌هاي اجتماعي مجازي در جمهوري اسلامي ايران، اسناد بالادستي كشور در بازه زماني 1370 تا 1396 را مورد تحليل و ارزيابي قرار داده است. جهت‌گيري اصلي اين پژوهش كاربردي و هدف آن اكتشافي است كه با استفاده از روش اسنادي، اطلاعات مورد نياز تحقيق جمع‌آوري شده و تحليل تماتيك (مضمون) صورت گرفته است. نتايج سياست پژوهي مذكور حاكي از آن است كه پنج محور سياستي در اين حوزه شامل بهره‌گيري از فرصت­هاي شبكه­هاي اجتماعي و توسعه محتوا و خدمات كارآمد»، «توسعه جامعه شبكه­اي»، «حفظ امنيت و هويت فرهنگي ايراني ـ اسلامي»، «رويكرد حمايتي نسبت به ظرفيت­هاي سخت­افزاري و نرم­افزاري شبكه­هاي اجتماعي داخلي»، و «مديريت راهبردي شبكه­هاي اجتماعي» حائز اهميت است. دهه هفتاد را مي­توان نمود ديدگاه دولتي دانست؛ چرا كه شرايط بعد از جنگ اقتضا مي­كرد تا ويراني­هاي جنگ ترميم يابد. رويكرد دولت در دهه هشتاد و نود، ديدگاه اين است كه در راستاي نگاه ارتباطي، مردم را در اين حوزه مشاركت دهد كه مردم با تشكيل فضاهاي عمومي به تبادل نظر و ايده با هم پردازند. همچنين در اين راستا اسنادي مانند سياست­هاي كلي شبكه­هاي اطلاع­رساني رايانه‌اي، سند راهبردي نظام جامع فناوري اطلاعات كشور، سند راهبردي امنيت فضاي توليد و تبادل اطلاعات كشور، نقشه مهندسي فرهنگي كشور، وظايف شوراي عالي فضاي مجازي در حكم نصب اعضاي جديد توسط رهبري بيشترين و مهم­ترين بندهاي سياستي مرتبط با مسأله شبكه­هاي اجتماعي مجازي را به خود اختصاص دادند.