ارزيابي خلاقيت شهرهاي تاريخي در راستاي توسعه گردشگري فرهنگي (مطالعه موردي: شهر اصفهان)

امروزه، شهرهاي تاريخيفرهنگي به دليل برخورداري از جاذبه­هاي همچون معماري، فرهنگ، المان­ها و نمادهاي شهري، بازار و هنر ساخت انواع صنايع­دستي، از مقاصد خاص گردشگري به شمار مي­آيند. بسياري از اين مقاصد كه به­طور همزمان ماهيت شهري و كاركرد گردشگري دارند، با تاكيد بر منابع موجود خود براي رسيدن به توسعه، برنامه­ريزي مي­شوند. خلاقيت مرتبط با گردشگري مانند جاذبه­هاي محيطي، اجتماعي فرهنگي و نيز عملكرد مديريتي در راستاي عرضه محصولات گردشگري و خلاقيت در برنامه­ريزي توسعه گردشگري مي­تواند دستيابي به اين هدف را تضمين كند. شهر اصفهان با ظرفيت­هاي هنري و تاريخيفرهنگي، يكي از مقاصد خاص گردشگران داخلي و خارجي است. هدف مطالعه­ي حاضر، سنجش خلاقيت­هاي گردشگري در اين شهر از ديدگاه متخصصان ميراث و گردشگري است. روش پژوهش توصيفي تحليلي با تاكيد بر پيمايش ميداني است. ابزار اصلي تحقيق پرسشنامه است كه با مطالعه مباني نظري و تجارب علمي بعد از طبقه­بندي شاخص­ها استخراج شده است. اطلاعات جمع­آوري شده با استفاده از مدل­هاي آماري پردازش شده است. انتخاب آزمون­ها بر اساس ماهيت داده­ها و اهداف محقق صورت گرفته است. نتايج نشان مي­دهد كه اصفهان با توجه به شاخص­هاي خلاقيت، شهر خلاق هنر گردي به شمار مي­رود و سهم ظرفيت­هاي ذاتي، فرهنگي، هنر اصفهان و عملكرد مديريتي، تأثير بيشتري را نسبت به مولفه­هاي انسان ساخت در خلاقيت شهري گردشگري اصفهان دارند.