تحليل جغرافيايي شبكه شهري استان خوزستان طي سال‌هاي 1335-1395

وجود سلسله مراتب شهري منظم سبب توزيع كالاها و خدمات به تمام جامعه و توزيع متعادل امكانات و خدمات رساني به تمامي بخش‌هاي يك منطقه مي‌گردد شبكه شهري تنها مجموعه‌اي از عناصر كالبدي نيست و نقش و اهميت هر سكونتگاه را ميزان و ابعاد ارتباطات و جريان‌ها در يك نظام باز تعيين مي‌كنند. شهرهاي بزرگ‌تر با جذب و تمركز مازاد بيشتر، تسلط خويش را بر شهرهاي كوچك‌تر اعمال مي‌كنند. اين پژوهش از لحاظ هدف، كاربردي و از نظر ماهيت و روش از نوع توصيفي تحليلي مي‌باشد. در اين پژوهش شاخص­هاي موردمطالعه در دو مرحله از طريق مطالعه استخراج از منابع موجود در دسترس؛ طرح­هاي تحقيقاتي، آمارنامه­ها، كتب و آراء خبرگان، گردآوري شد و در نهايت نيز با استفاده از مدل­هاي منحني لورنز ضريب جيني، ضريب آنتروپي و ضريب كشش پذيري وضعيت شبكه شهري خوزستان مشخص گرديد. نتايج نشان داد كه بررسي سلسله مرتب شهري استان خوزستان طي سال­هاي 13351395 بر اساس مدل­هاي انجام شده نشان دهنده عدم تعادل درسيستم شهري و تمركز جمعيت در شهرهاي بالاي نظام سلسله مراتب شهري و خصوصاً نخست شهر استان است. بر مبناي مدل انجام گرفته هيچ گونه رابطه معقول و منطقي بين شهرها و رتبه آنها وجود ندارد. و نخست شهر با تمركز امكانات و خدمات در سطوح مختلف تمركز خود را بر ساير شهرها حفظ كرده است همچنين با توجه به محاسبات انجام شده شهرهاي اهواز، دزفول، آبادان و ماهشهر، رامهرمز، انديمشك، خرمشهر، ايذه، شوشتر و بهبهان از توان جمعيت پذيري بيشتري برخوردارند و شهرهاي بيدبلند، بيوضي، يزدنو و آبژدان از توان جمعيت پذيري بسيار كمتري برخوردار هستند. بر اساس نتايج بدست آمده از محاسبات آنتروپي نسبي جمعيت شهر­هاي استا خوزستان بيانگر حركت به سمت افزايش درجهت تمركز جمعيت و عدم تعادل است