نقش مديريت شهري بر زيست‌پذيري شهر مطالعه موردي: شهر شهركرد

ميزان زيست‌پذيري شهري و ارتقاء آن به هدف اصلي بسياري از سياست‌ها، برنامه‌ها و اقدامات مديران شهري تبديل شده و به عنوان شاخصي براي ارزيابي و نظارت بر عملكرد تصميم گيران و مديران مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در واقع كيفيت زندگي شهري يكي از مهمترين حوزه‌هاي مطالعات شهري در كشورهاي مختلف به شمار مي‌رود كه داراي مؤلفه‌هاي چندگانه ي اجتماعي، محيطي و اقتصادي مي‌باشد. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي نقش مديريت شهري بر زيست‌پذيري شهري در شهركرد مي‌باشد. تحقيق حاضر از لحاظ هدف يك تحقيق كاربردي است روش مورد استفاده در اين تحقيق يك روش توصيفي – تحليلي است. نتايج بيانگر آن است كه مديريت شهري بر زيست‌پذيري شهري، بعد اجتماعي، بعد اقتصادي و بعد زيست محيطي پايدار تاثير دارد. بر اين اساس مديريت شهري بر شاخص اقتصادي بيشترين تاثير و بر شاخص زيست محيطي كمترين تاثير را دارد. از طرفي با توجه به مقدار بسيار كم ضرايب مسير به خصوص در زيست محيطي، نشان از آن دارد كه مديريت شهري در اين زمينه اقدام كافي و مناسبي را انجام نداده است.