تأثير ذخيره نزولات جوي بر بهبود وضعيت درختان بلوط ايراني دچار خشكيدگي (مطالعه موردي: جنگل‌هاي چوار استان ايلام)

تنش خشكي شديد، موجب محدود شدن رشد گونه هاي گياهي ازجمله درختان بلوط شده و همزمان با شروع ضعف، هجوم آفات و امراض و در نهايت مرگ آنها اجتناب‌ناپذير است. بهره گيري از روش هاي ذخيره نزولات، آب مورد نياز رشد گياه را در خاك فراهم مي كند. در اين تحقيق امكان استفاده از دو روش ذخيره نزولات جوي بصورت بانكت هاي خطي و هلالي براي مقابله با شرايط بحراني جنگل هاي در معرض خطر خشكيدگي بلوط، واقع در بخش چوار استان ايلام، در مقايسه با شاهد (بدون ذخيره) در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با 3 تكرار و 3 تيمار بررسي شد. در ابتدا مشخصات درختان، وضعيت خاك و ميزان رطوبت آن اندازه گيري شد و در طول دوره چهارساله هم مقادير رطوبت خاك ماهانه و وضعيت سلامت درختان ارزيابي و ثبت شد. نتايج آزمايش نشان داد كه رطوبت خاك در سال كم بارش تقريباً متناسب با ميزان كاهش بارندگي كاهش مي يابد، به‌طوري‌كه در ماه هاي گرم، بحران كاهش رطوبت حتي به عمق بيش از يك متري خاك مي رسد. مقايسه تغييرات ميانگين رطوبت خاك حكايت از اثر معني دار روش هاي ذخيره باران در افزايش رطوبت خاك به ميزان 21 درصد در روش بانكت خطي و 39 درصد در روش بانكت هلالي داشت. بررسي تغيير درجه شادابي و سلامت درختان نشان داد كه بين تيمار ذخيره نزولات و تيمار شاهد در سطح اعتماد 95 درصد اختلاف معني دار وجود دارد كه حكايت از تأثير مثبت ذخيره نزولات در تغيير درجه سلامت درختان دچار خشكيدگي دارد. بنابراين ذخيره نزولات جوي براي افزايش رطوبت خاك و بهبود سلامت و شادابي درختان دچار خشكيدگي، قابل توصيه است.