مقايسه نتايج روش هاي NERPA و RULA در ارزيابي پوسچر كاركنان يك شركت توليد ادوات كشاورزي در سال 1396

مقدمه و هدف: روش هاي مشاهده اي، رايج ترين روش هاي ارزيابي پوسچر هستند كه در پي آن ها بهترين استراتژي يعني مداخله براي پيشگيري از اختلالات اسكلتي عضلاني صورت مي گيرد؛ از اين رو مهم ترين نكته در فاز اول، انتخاب روش ارزيابي مي باشد. در اين راستا، مطالعه حاضر با هدف مقايسه نتايج دو روش NERPA (Novel Ergonomic Postural Assessment) و RULA (Rapid Upper Limb Assessment) به لحاظ تعيين روش مناسب، همبستگي و توافق بين آن ها انجام شد. روش كار: در پژوهش حاضر ۴۱ پوسچر پس از حذف پوسچرهاي مشابه بررسي گرديدند. به منظور انجام اين مطالعه، از پوسچرها عكس تهيه شد و مطابق با دستورالعمل روش هاي NERPA و RULA، توسط يك ارزياب ارزيابي گرديدند. نمره هركدام از اندام ها و سطح ريسك نهايي هر دو روش براي سمت راست و چپ با استفاده از روش ويلكاكسون بررسي گرديدند و براساس آزمون همبستگي Spearman و ضريب توافق كاپا با يكديگر مقايسه شدند. يافته ها: NERPA امتيازات بيشتري را در سطح ريسك يك و دو به دست آورد؛ درحالي كه امتيازRULA براي سطح سه و چهار بيشتر بود. لازم به ذكر است كه اين اختلاف براي سمت راست معنادار بود. در امتيازات اعضاي بدن نيز مچ اختلاف معناداري داشت. بر مبناي نتايج، ميزان همبستگي سمت راست و چپ در روش هاي NERPA و RULA به ترتيب 0/605 و 0/697بود. ضريب توافق كاپا نيز به ترتيب معادل 0/206 و 0/401 به دست آمد. نتيجه گيري: بر مبناي نتايج، NERPA ريسك هاي پايين را بهتر شناسايي كرد. با توجه به دخيل نمودن درجه آزادي اعضاي بدن در ناحيه خنثي در اين روش و اختلاف معنادار آن با روش RULA، استفاده از آن توصيه مي شود. از سوي ديگر، با وجود اينكه اين دو روش توافق خوبي با يكديگر نداشتند؛ اما از همبستگي خوبي بر مبناي نتايج برخوردار بودند، مي توان هر دو روش را در صنايع مشابه به كار برد.