كيفيت زندگي و عوامل موثر برآن در بيماران همودياليزي دربيمارستانهاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي مشهد درسال 1396

زمينه و هدف :كيفيت زندگي مرتبط با سلامت، يكي از شاخص هاي سنجش سلامتي بيماران مي باشد و به اندازه گيري عملكرد، رفاه و سلامت عمومي بيمار در هر يك از سه حوزه (جسمي، رواني و اجتماعي) اشاره دارد.سطح كيفيت زندگي بيماران همودياليزي پايين تر از افراد سالم مي باشد. هدف از اين مطالعه شناسايي فاكتورهاي مرتبط باكيفيت زندگي در بيماران دياليزي مي باشد.مواد و روش ها:اين مطالعه مقطعي بر روي 50 بيمار همودياليزي 1587 ساله درشهر مشهد در سال 1396انجام گرديد. ابزار جمع آوري اطلاعات چك ليست اطلاعات جمعيتي و پرسشنامه SF36انجام گرديد. آناليز داده ها باSPSS نسخه21انجام شد.براي توصيف متغيرها ازشاخص فراواني و ميانگين وانحراف معياراستفاده گرديد تجزيه وتحليل داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري همبستگي اسپيرمن و آزمون كروسكالواليس و من ويتني انجام شد. يافته ها:ميانگين نمره كيفيت زندگي8.2±43.3بود كه در بعد جسمي11.9± 42.8و در بعد رواني10.4±43.9مي باشد. بيشترين ميانگين نمره كيفيت زندگي در مردان 6.1±42.5 ،در افراد مجرد 6.5±43 ، در استفاده كنند گان از وسايل نقليه عمومي8.4±44.9و افراد با سطح تحصيلات در حد سيكل 6.7±43.5بود ولي ميانگين نمره كيفيت زندگي به جزسن (0.04=,p0.3=r ) وطول مدت هرجلسه دياليز(0.007=,p 0.2=r ) باهيچكدام ازويژگيهاي فردي، فاكتورهاي آزمايشگاهي وفاكتورهاي كلينيكي ارتباطي رانشان نداد. وضعيت تاهل(0.03=p) و طول مدت هر جلسه به ساعت (0.03=p) و سن(0.04=p) با بعد جسمي كيفيت زندگي ارتباط معني داري داشت . نتيجه گيري: كيفيت زندگي بيماران تحت درمان با همودياليز پايين بوده و نيازمند توجه بيشتر مسئولان به حمايتهاي اجتماعي و رسيدگي به وضعيت رفاهي اين افراد است.