بازخواني مباني ارزشي سياست پردازي در حوزه عفاف و حجاب

محيط پرتلاطم فرهنگي، سازمان هاي وظيفه محور اين عرصه را به تغيير آهنگ به سمت رويكرد مساله محوري واداشته است. بررسي اينكه در جامعه امروز چه فهرستي از مسائل اساسي فرهنگي وجود دارد و تشخيص اينكه مزيت نسبي هر سازمان فرهنگي در كجاست و چه بخشي از اين مسائل را بايد عهده دار شود، مساله محوري ناميده مي شود. آنچه كه در اين رويكرد اهميت ويژه اي مي يابد شناسايي و بكارگيري استعدادها بعنوان سرمايه هاي انساني ويژه در مشاغل كليدي سازمان است كه دقيقا محل تمركز مديريت استعداد است. براين اساس بايد مشاغل كليدي سازمان شناسايي شده و تحت پوشش برنامه هاي مديريت استعداد قرار گيرند. در اين تحقيق، راهبرد مديريت استعداد، به منزله اقدامها و فرايندهايي است كه دربرگيرنده تعريف متناوب مشاغل كليدي و راهبردي، تدوين نوعي مخزن استعداد جامع از شاغلان با قابليت ها، توانمندي ها و عملكرد بالا براي پركردن مشاغل مذكور و تدوين نوعي «معماري متمايز منابع انساني» براي تسهيل روند پركردن پستها و مشاغل كليدي با شاغلان كليدي است. هدف اين پژوهش، تعيين و رتبه بندي مولفه هاي موثر بر جايگاه يابي استعدادها در ساختار يك سازمان فرهنگي مي باشد. تحقيق حاضر به روش كيفي اقدام پژوهي، طي بازه دو سال صورت گرفته است. رتبه بندي و وزن دهي مولفه ها با تكنيك تحليل سلسله مراتبي انجام شده است. براين اساس ده مولفه (ارشديت، نقش آفريني موثر در تحقق اهداف، توان راهبري، توان اخلال گري، صلاحيت تخصصي منحصربفرد، افق گشايي، ارزش آفريني علمي، برنامه اي بودن، مجاورت با مركز قدرت، تعامل محوري) به ترتيب اولويت، موثر بر جايگاه يابي استعدادها در سازمان فرهنگي مورد مطالعه شناخته شده اند.