ارزيابي تأثير برنامه‌هاي پژوهشي، سازمان‌هاي حفاظتي در توانمندسازي كاركنان

زمينه و هدف: انجام فعاليت‌هاي پژوهشي بخش گسترده‌اي از وظايف سازمان‌هاي حفاظتي را تشكيل مي‌دهد، نتايج و اثربخشي اين فعاليت‌ها براي مديران سازمان‌هاي مزبور از اهميت زيادي برخوردار است؛ همين موضوع زمينه انجام پژوهش بوده و هدف از تحقيق حاضر، ارزيابي اثربخشي برنامه‌هاي پژوهشي سازمان‌هاي حفاظتي درتوانمند‌سازي كاركنان است. روش‌شناسي: اين تحقيق از لحاظ نوع كاربردي و با روش كمي صورت گرفته است و براي جمع‌آوري اطلاعات از روش اسنادي و اطلاعات كتابخانه‌اي بهره‌گيري شده است. جامعه آماري پژوهش حاضر كاركنان سازمان‌هاي حفاظتي است. براي انتخاب نمونه از روش تصادفي و با استفاده از جدول مورگان تعداد 132 نفر انتخاب و به منظور كفايت نمونه‌هاي آماري و افزايش قابليت تعميم‌پذيري نتايج تحقيق، اين تعداد به 160 نفر افزايش يافت. در اين پژوهش از آزمون كلموگروف اسميرنف براي نرمال و غيرنرمال بودن داده‌ها و از آمار توصيفي مانند ميانگين و انحراف استاندارد و از آمار استنباطي، همچون، آزمون ضريب همبستگي پيرسون براي رد يا تأييد فرضيه‌هاي تحقيق مورد تحليل قرار گرفته است. يافته‌ها و نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش نشان داد كه بين برنامه‌هاي پژوهشي سازمان‌هاي حفاظتي و توانمند‌سازي كاركنان ارتباط معناداري وجود دارد. همچنين بين برنامه‌هاي پژوهشي سازمان‌هاي حفاظتي و بهبود معيارهاي 9 گانه الگوي توانمندساز EFQM در اين سازمان ارتباط معنادار وجود دارد؛ بنابراين، بر مبناي دستاوردهاي اين تحقيق پيشنهاد مي‌شود كه نخست حمايت از برنامه‌هاي پژوهشي به‌منظور تدوين و بازنگري مستمر در هدف‌ها و مأموريت‌هاي سازمان به‌طور جدي پيگيري و اجرا شده و دوم‌ اينكه اولويت‌هاي پژوهشي متناسب با نقاط قوت و ضعف وضعيت موجود توانمند‌سازي كاركنان به منظور تدوين راهبردهاي ارتقا به سمت وضعيت مطلوب تدوين گردد.