اثربخشي درمان چشم‌انداز زمان در انسجام رواني و استرس ادراك‌شده مادران دانش‌آموزان اختلال يادگيري

پژوهش حاضر باهدف بررسي اثربخشي درمان چشم‌انداز زمان در انسجام رواني و استرس ادراك‌شده مادران دانش‌آموزان اختلال يادگيري شهر زاهدان انجام شد. طرح پژوهش  آزمايشي از نوع پيش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس، نمونه‌اي به تعداد 30 نفر از مادران داراي دانش‌آموزان مبتلا به اختلال خاص يادگيري در سال تحصيلي 1398-1397 در شهر زاهدان انتخاب و در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. پرسشنامه‌هاي انسجام رواني آنتونووسكي و استرس ادراك‌شده كوهن و همكاران در پيش آزمون، پس آزمون و آزمون پيگيري مورداستفاده قرار گرفتند. جهت مداخله درماني از پروتكل آموزش چشم‌انداز زمان و براي  تحليل داده‌ها از آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيره استفاده شد. نتايج نشان داد كه تفاوت معني‌داري در ميانگين نمرات انسجام رواني و استرس ادراك‌شده در افراد گروه آزمايش قبل و بعد از انجام مداخله وجود دارد (P 0/05)، اما اين تغييرات در گروه گواه معني‌دار نبود. لذا نتايج نشان داد كه درمان چشم‌انداز زمان در افزايش انسجام رواني و كاهش استرس ادراك‌شده مادران دانش‌آموزان اختلال يادگيري تأثير معناداري دارد؛ بنابراين استفاده از درمان چشم‌انداز زمان در افزايش انسجام رواني و كاهش استرس ادراك‌شده مادران دانش‌آموزان اختلال يادگيري، به عنوان يك مداخله آموزشي اثربخش، پيشنهاد مي‌شود..