بررسي انطباق معماري ساختمان‌هاي شهر ماهشهر با شرايط زيست اقليمي

تكوين شهرهاو تداوم حيات شهري به شمار مي‌آيد. در واقع شهرها، عناصر شهري و عملكرد آن­ها همواره از عناصر و عوامل آب و هوايي متأثر بوده و هستند. شهر و اقليم دو سيستم انسان ساخت و طبيعي هستند كه تاثير گذاري تنگاتنگي بر يك ديگر دارند. اين پژوهش به بررسي ميزان سازگاري بافت جديد و قديم با شرايط اقليمي‌شهر ماه شرايط آب و هوايي به موازات ساير عوامل محيطي از مهم­ترين عوامل موثر در شكل گيري و شهر مي‌پردازد. جهت شناسايي تيپ اقليمي و بررسي پارامترهاي اقليمي‌محدوده مطالعاتي از آمار ايستگاه سينوپتيك شهر ماهشهر در دوره 30 ساله استفاده و مورد بررسي قرار گرفته است. در اين مقاله براي بررسي آسايش اقليم شهر ماهشهر از شاخص ماهاني استفاده شده است. جهت بررسي و مقايسه بافت جديد و قديم شهر ماهشهر بازديدهاي ميداني صورت گرفت و ده نمونه از بافت قديم و ده نمونه از بافت جديد مطالعه شدند و از نظر سازگاري با شرايط اقليمي‌بررسي انجام شد. بررسي­ها در اين پژوهش نشان داد كه مهمترين پارامتر اقليمي‌كه در بررسي بافت جديد و قديم شهر ماهشهر پارامتر اقليمي‌دما است، همچنين مطالعات نشان داد كه در بافت قديم به دليل اينكه به زواياي تابش خورشيدي كمتر اهميت داده مي‌شد، معمولا اتاق­ها در اطراف حياط پراكنده بودند به همين دليل در تمام ساعات روز در يك قسمت از ساختمان تابش وجود دارد. در بافت جديد ماهشهر نيز به اصول معماري همساز با اقليم، كمتر اهميت داده مي‌شود.