تحليل نگرش و انتظارات روستائيان از فضاهاي عمومي در راستاي ارتقاي كيفيت سرزندگي مطالعه موردي: دهستان دهدشت غربي شهرستان كهگيلويه

فضاهاي عمومي روستاها، فضاهايي هستند كه به عموم مردم تعلق داشته و نياز ذاتي مردم محلي در برقراري روابط اجتماعي چهره به چهره را در درون اجتماعات محلي افزايش داده است. اين فضاها سبب شده است كه خيابانها، ميادين و گره­گاههاي روستايي جايگاه با ارزشي در برنامه­ريزي و طراحي روستاها به دنبال داشته باشند، و زمينه براي افزايش كيفيت سرزندگي در ابعاد اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و محيطي در مناطق روستايي فراهم كنند. هدف از اين پژوهش تحليل نيازهاي روستائيان از فضاهاي عمومي در راستاي ارتقاي كيفيت سرزندگي در محدوده مورد مطالعه مي­باشد. روش تحقيق به شيوه توصيفي تحليلي، مبتني بر مطالعات ميداني و از نوع تحقيقات كاربردي است. جامعه آماري تحقيق شامل دهستان دهدشت غربي از توابع شهرستان كهگيلويه مي­باشد كه­1460 خانوار ­برآورد شده است، كه براساس فرمول كوكران و با خطاي 06/0­، تعداد 226پرسشنامه به صورت تصادفي بين سرپرستان خانوارها توزيع و تكميل شده است تا نيازهاي خود را نسبت به افزايش كيفيت سرزندگي مورد سنجش قرار دهند. براي تجزيه و تحليل داده­ها از آزمون­هاي آماري(­فريدمن و رگرسيون و t نمونه­اي) بهره گرفته شده است. نتايج آزمون فريدمن نشان داد كه شاخص­هاي آسايش، لذت و محافظت هر كدام به ترتيب 26/7، 90/4 و 78/3 بيشترين اولويت­بندي­ها رو به خود اختصاص داده­اند. آزمون رگرسيون نشان داد كه بيشترين ميزان همبستگي بين شاخص­هاي سرزندگي زيست محيطي و سرزندگي اجتماعي با ميزان (382/0) و(275/0) مي‌باشد و اين شاخص­ها نيز تاثير مثبتي بر روي بقيه شاخص‌هاي تحقيق به دنبال داشته است.