بررسي تأثير آموزش چهره به چهره مراقبت خود محور بر اميد به زندگي بيماران قلبي- عروقي بستري در بيمارستان شهيد محمدي بندرعباس در سال 96-95

The effect of face to face education of Self-centered care on, life expectancy of cardiovascular patients in Mohammadi hospital of Bandar Abbas, In 2016-2017

مقدمه بيماري هاي قلبي عروقي شايع ترين علت مرگ و از كار افتادگي در دنيا هستند. طبق گزارش سازمان جهاني بهداشت تا سال 2020 ميزان ابتلا به اين بيماري ها در زنان و مردان به ترتيب 120 و 137 درصد افزايش خواهد يافت. بيش از 50 درصد عوامل موثر بر بيماريهاي قلبي، عوامل رواني تشكيل مي دهند. از طرفي اين عوامل مي تواند اثرات مضري بر اميدواري اين افراد بگذارد. لذا اين مطالعه با هدف بررسي ميزان اميدواري بيماران قلبي عروقي با استفاده از آموزش چهره به چهره انجام گرفت. روش كار اين پژوهش بصورت نيمه تجربي بر روي 50 نفر از بيماران قلبي -عروقي بستري در بيمارستان شهيد محمدي بندرعباس در سال 1395 انجام گرفت. نمونه گيري به روش غير احتمالي انجام و افراد بيمار بصورت نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه اميدواري اشنايدر جمع آوري شد. هر كدام از شركت كنندگان پس از تكميل پرسشنامه هاي اميدواري و همچنين پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك تحت آموزش قرار گرفتند. برنامه آموزشي در اين پژوهش بصورت تركيبي از آموزش انفرادي، پرسش و پاسخ، بحث و گفتگو و در اختيار قرار دادن جزوه آموزشي بود. اين برنامه طي 5 جلسه 45 دقيقه اي در طول بستري و در زماني كه بيمار در شرايط مناسب روحي و جسمي قرار داشت و در يك محيط آرام توسط پژوهشگر برگزار شد. به منظور تعيين اثر بخشي برنامه آموزشي بر اميدواري، بعد از آموزش مجددا پرسشنامه ها در اختيار شركت كننده قرار گرفت و داده ها جمع آوري شدند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و در سطح معني داري0/05 >p مورد تجزيه، تحليل و تفسير قرار گرفت. يافته‌ها ميانگين و انحراف معيار شركت كنندگان قبل و بعد از آموزش به ترتيب 10/22± 37/36 و 7/87 ± 45/94 بود. كه پس از تجزيه و تحليل داده ها، از نظر آماري تفاوت معناداري بين نمره اميدواري بيماران، قبل و بعد از آموزش مشاهده شد.( 001 /0> p) نتيجه‌ گيري آموزش چهره به چهره توسط پرستار مي تواند سبب افزايش اميدواري در بيمارن قلبي عروقي شود. لذا مي توان از اين مداخله جهت ارتقاء اميد به زندگي در افراد مبتلا به بيماري قلبي عروقي سود جست.

Introduction: Cardiovascular diseases are the most common cause of death and disability in the world. According to the World Health Organization by 2020 the morbidity of these diseases in women and men respectively increase by 120 and 137 percent. More than 50% of the factors affecting heart disease are mental factors. On the other hand, these factors can have a detrimental effect on patients hope. Therefore, this study aimed to investigate the hope of cardiovascular patients, was conducted using face to face training. Materials and Methods: This study was a comparative and quasi-experimental study. Individuals selected by convenience sampling and a total of 50 patients were enrolled. Data were collected using Schneider Hope Questionnaire and analyzed by SPSS 16 software using t-test, regression and chi-square tests. Results: Mean and standard deviation of participants before and after training were 37.36 ± 10.22 and 45.94 ± 7.87, respectively. After analyzing the data, a statistically significant difference between the scores of hopeful patients before and after training was observed (p<0.001). Conclusion: Face-to-face training by a nurse can increase hope in cardiovascular patients. Therefore, this intervention can be used to promote life expectancy in people with cardiovascular diseases.