اثربخشي آموزش روانشناسي مثبت‌نگر و خود‌دلسوزي شناختي بر خودكارآمدي، فرسودگي و خودتنظيمي تحصيلي دانشجويان

The Effectiveness of Positive Psychology Training and Cognitive Self-Compassion on Students' Self-efficacy, Burnout, and Academic Self-Regulation

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي آموزش روانشناسي مثبت ­نگر و خوددلسوزي شناختي خودكارآمدي، فرسودگي و خودتنظيمي تحصيلي دانشجويان صورت گرفت. روش كار روش اين پژوهش نيمه آزمايشي با طرح دو گره آزمايش و گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد اراك در سال تحصيلي 98-97 بود كه تعداد 45 نفر از دانشجويان با استفاده از شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب و به ‌طور تصادفي در سه گروه آزمايش و كنترل (در هر گروه 15 نفر) جايگزين شدند. شركت­ كنندگان پرسشنامه ­هاي خودكارآمدي تحصيلي ميجلي و همكاران(2000)، فرسودگي تحصيلي برسو و همكاران (1997) و خودتنظيمي تحصيلي بوفارد (1995) را تكميل كردند. فرضيه‌ها با آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره و تحليل واريانس يك ­طرفه آزمون شدند. نتايج نتايج نشان داد كه در متغير خودكارآمدي تحصيلي به ترتيب آموزش روانشناسي مثبت­نگر و سپس خود­دلسوزي شناختي اثربخش بودند. در متغير فرسودگي تحصيلي به ترتيب آموزش خوددلسوزي شناختي و سپس روانشناسي مثبت نگر اثربخش بودند. در متغير خود تنظيمي تحصيلي به ترتيب روانشناسي مثبت ­نگر و سپس خوددلسوزي شناختي اثربخش بودند. نتيجه گيري آموزش روانشناسي مثبت ­نگر و خوددلسوزي شناختي باعث ارتقاء خودكارآمدي و خودتنظيمي تحصيلي و همچنين كاهش فرسودگي تحصيلي مي­گردد.

Introduction: The purpose of this study was to compare the effectiveness of Positive Psychology training and cognitive self-efficacy, burnout and academic self-regulation in students. Materials & Methods: The method of this study was quasi-experimental with two experimental design nodes and control group. The statistical population consisted of the students of Islamic Azad University of Arak in the academic year 97-98. 45 students were selected using available sampling method and were randomly assigned into three experimental and control groups (15 students in each group). Participants completed the Miguel et al.'s (2000), Burns et al.'s (1997) academic self-efficacy questionnaires, and Bufard's (1995) academic self-regulation questionnaires. The hypotheses were tested by multivariate analysis of covariance and one-way analysis of variance. Results: The results showed that in the educational self-efficacy variable, positive psychology training and then cognitive self-compassion were respectively effective. In academic burnout variable, cognitive self-compassion training and positive psychology were respectively effective. Positive psychology and then cognitive self-compassion were respectively effective on academic self-regulation. Conclusion: Positive psychology training and cognitive self-compassion promote academic self-efficacy and self-regulation as well as decrease academic burnout.