امكان‌سنجي فقهي تقليد از مجتهد غير بالغ

تمامي مردم جامعه اسلامي نيازمند رجوع به عالم ديني هستند، اين عالمان در غالب موارد انسان‌هاي جا افتاده و مسنّ هستند كه با مباني دين آشنايي كافي دارند، اما گاهي در دوران ميانسالي، جواني و حتي نوجواني به درجه‌اي از علم نائل مي گردند و محل مراجعه مردم قرار مي گيرند، همانگونه كه در تاريخ مي توان از فقيهاني كه در سن طفوليت بوده اند، نامبرد. در حالتي كه بالغ باشد با فرض دارا بودن ساير شرائط، امكان جواز رجوع به چنين عالمي محل اجماع فقيهان است، اما در صورت فقدان شرط بلوغ، آيا امكان تقليد از چنين مجتهدي از منظر فقه استدلالي وجود دارد يا خير؟ در اين زمينه، سه قول ميان فقيهان اماميه وجود دارد، مشهور فقيهان بلوغ را در مرجعيت شرط مي دانند، برخي ديگر بيان مي دارند كه علي الاحوط، مرجع تقليد بايد بالغ باشد و ديدگاه سوم كه به فقيهان معاصر تعلق دارد، اينكه مانعي براي تقليد از مجتهد نابالغ وجود ندارد. يافته هاي اين پژوهش كه به شيوه ي توصيفي – تحليلي صورت گرفته است، اثبات مي كند كه با استناد به بناي عقلاء و اطلاقات روايات باب تقليد و با توجه به ايراداتي كه به ادلّه ي لزوم و احوط بودن اشتراط بلوغ در مرجع تقليد، وارد مي گردد، امكان تقليد از مجتهد نابالغ وجود دارد و قول سوم كه ديدگاه غيرمشهور است، از دو قول ديگر رجحان دارد.