ارزيابي پتانسيل رسوب‌گذاري و خورندگي آب شرب (مطالعه موردي: شبكه آب شرب شهر شيراز)

اين تحقيق به‌منظور بررسي وضعيت خوردگي و رسوب‌گذاري آب آشاميدني در منابع تأمين و شبكه‌ي توزيع آب شرب شهر شيراز صورت گرفت. منطقه‌ي موردمطالعه به 17 منطقه تقسيم‌بندي شد. نمونه‌برداري از آب‌ها در طول فصل‌هاي زمستان 1389 و بهار و تابستان 1390، به تعداد 144 نمونه (بطري‌هاي 300 سي‌سي) انجام و پارامترهاي شيميايي آن‌ها اندازه‌گيري شد. سپس مقادير شاخص‌هاي لانژليه، رايزنر، لارسون و تهاجمي براي كليه‌ي نمونه‌ها تعيين گرديد. در اين مطالعه، 41 قطعه لوله‌ي آب از منازل در نقاط مختلف شهر جمع‌آوري و نرخ رسوب‌گذاري در هر نمونه محاسبه شد. همچنين جنس رسوب‌هاي 33 عدد از لوله‌هاي آب خانگي و 8 عدد از لوله‌هاي آب شبكه با روش انكسار اشعه ايكس آناليز شد. نتايج نشان داد كه متوسط مقدار شاخص‌هاي لانژليه، رايزنر، لارسون و تهاجمي به ترتيب برابر با 0/07 (رسوب‌گذاري ضعيف)، 7/1 (عدم رسوب‌گذاري)، 1/2(خورنده) و 14(غير خورنده) بود. ميانگين نرخ رسوب‌گذاري در لوله‌هاي آب شرب منازل شهر شيراز، 0/26ميلي‌متر در سال محاسبه شد. تركيبات عمده در نمونه‌ها شامل كربنات كلسيم، سولفات كلسيم، كربنات منيزيم، سولفات منيزيم، هماتيت، ماگميت، مگنتيت، ژئوتيت، اكسيد روي، ژيپس، ويويانيت، دولوميت، هيدروكسياپاتيت و تريوليت بودند. همچنين، عناصر عمده در اين نمونه‌ها، منيزيم، سيليسيم، فسفر، سولفور، روي، مس و سرب است. بر اساس نتايج اين تحقيق، مناطق واقع در شرق، جنوب شرقي و جنوب شيراز به دليل ميزان بالاي سختي و سولفات داراي مشكلات بيش‌تري ازلحاظ رسوب‌گذاري مي‌باشند.