واكاوي مكاني و زماني روند بارش سالانه ايران طي سال‌هاي 1329 تا 1386

يكي از روش‌هايي كه مي‌توان به كمك آن سير تحولات بارندگي را درگذشته و حال بررسي نمود، آناليز روند سري‌هاي زماني بارش در مقياس‌هاي مختلف زماني است. هدف اين پژوهش واكاوي مكاني و زماني روند بارش سالانه ايران با استفاده از پايگاه داده ‌هاي آفروديت مي‌باشد. در اين پژوهش با استفاده از بروندادهاي به‌دست‌آمده كنترل كيفي شده پايگاه داده – بارش ياخته‌اي آفروديت به ارزيابي روند بارش سالانه كشور پرداخته شد. داده‌هاي اين پايگاه در بازه زماني 1329 تا 1386 هجري خورشيدي و تفكيك مكاني 0.25 × 0.25 و 0.5 × 0.5 درجه مي‌باشند. جهت محاسبه روند بارش سالانه ايران از روش نا پارامتري منكندال و جهت برآورد ميزان شيب روند از روش شيب‌ خط سن استفاده شد. نتايج حاصل از واكاوي اين داده‌ها نشان داد كه در سري‌هاي زماني ميانگين ايستگاهي و ياخته‌اي بارش ايران، روند افزايشي يا كاهشي معني‌داري در سطوح اطمينان 99% و 95% وجود ندارد. آماره‌هاي آزمون سن در سطوح اطمينان مورد بررسي نشان دادند كه به‌طور متوسط بارش ايران در هرسال حدود 0.439 ميلي‌متر افزايش داشته است. ضمن اينكه كمينه و بيشينه كاهش بارش در سطح 99% به ترتيب برابر 0.476 و 1.321 ميلي‌متر بوده است. درحالي‌كه كمينه و بيشينه بارش ياخته‌اي ايران در سطح 95% به ترتيب 0.221 و 1.088 ميلي‌متر برآورد شده است.