تعيين سهم سازندهاي زمين شناسي در توليد رسوب با استفاده از روش انگشت نگاري رسوب‏ (مطالعه موردي: حوزه آبخيز درياچه زريوار كردستان)

يكي از روش‌هاي مؤثر در شناسايي منابع رسوب و فرسايش، شناسايي سازندهاي حساس به فرسايش در حوضه مي‌باشد كه اين امر را مي توان با استفاده از روش رديابي ژئوشيميايي انجام داد. در اين پژوهش با توجه به رسوبزايي بالاي بخش جنوب غربي حوزه آبخيز درياچه زريوار و وجود سازه‌هاي آبخيزداري احداث شده در اين محدوده،  نمونه‌هاي رسوب ريزدانه با استفاده از روش رديابي ژئوشيميايي مورد بررسي قرار گرفت. با استفاده از اين روش درصد اشتراك سنگ‌ها و سازندها در بخش ريزدانه تعيين و نقشه فرسايش‌پذيري مواد زمين شناسي بر اساس اين روش تهيه شد. نتايج نشان داد كه واحد سنگ شناسي SKHf متشكل از اسكارن و كمي هورنفلس و با درصد اهميت نسبي 82.54 بيشترين پتانسيل رسوبزايي را در منطقه مورد مطالعه داراست.  همچنين واحد سنگي Qla با درصد اهميت نسبي 8.37 كمترين پتانسيل رسوبزايي را دارد. نتايج اين پژوهش مي‌تواند در شناسايي پتانسيل رسوبزايي سازندها و كنترل فرسايش و رسوب مفيد باشد.