دلايل موجهۀ اولويت‌هاي استخدامي ايثارگران و كهنه‌سربازان در حقوق ايران و امريكا

برابري يكي از اصول و حقوق بنيادين بشر به شمار مي‌رود اين اصل در كنار منع تبعيض و نفي جانبداري در قانونگذاري و تصميمات اداري تأثير فراواني دارد و در قوانين اساسي و قواعد بين‌المللي پذيرفته شده است. اما نكتۀ مهم در اين امر شكل‌گيري تناقضي در مفهوم اصل برابري در حقوق امروز است كه از بطن تلاش براي برابري، گونه‌اي تبعيض در مناسبات حقوقي و اجتماعي به وجود مي‌آيد. اين اقدام را تبعيض‌روا مي‌نامند كه نوعي تبعيض‌زدايي از طريق تبعيض است. از طرف ديگر امتيازات اعطايي به سربازان بازگشته از جنگ و بازماندگان آن‌ها موضوعي است كه در خلال يا بلافاصله پس از هر جنگ مطرح و به سبب ماهيت تبعيض‌آميز آن در نگاه اوليه به موضوعي بحث‌برانگيز تبديل مي‌شود و نظريات گسترده‌اي در مورد آن وجود دارد. در اين نوشتار سعي بر آن است تا اولويت استخدامي ايثارگران را در چارچوب نظريه‌هاي تبعيض‌روا و برابري بررسي كنيم و در اين زمينه اشاره‌اي هم به بحث امتيازات كهنه‌سربازان در حقوق ايالات متحده خواهيم داشت. لذا ابتدا مباحث نظري و امتيازات كهنه‌سربازان در حقوق امريكا را بررسي مي‌كنيم و در بخش بعد در پرتو يافته‌هاي قسمت اول، اولويت‌هاي استخدامي ايثارگران در نظام حقوقي جمهوري اسلامي ايران به بحث گذاشته خواهد شد. با بحث در مورد امتيازات به اين نتيجه خواهيم رسيد كه تبعيض‌روا و برابري يكي از دلايل اين امتيازات بوده و هيچ‌كدام از اين نظريات به طور كامل از طرف قانونگذار ايران و امريكا پذيرفته نشده است و به فراخور زمان و مكان از نظريالت مختلف استفاده شده است.