بررسي كارايي منعقد كننده‌ها در حذف آرسنيك از آب

فرآيند انعقاد و لخته سازي يكي از روش‌هاي معمول مورد استفاده در تصفيه خانه‌هاي آب جهت تصفيه آب هاي سطحي مي باشد. اين فرآيند در صورت صحيح انجام شدن مي‌تواند بر روي حذف فلزات سنگين نيز تأثير گذاشته و درصد حذف فلزات را به بيشترين مقدار خود برساند. در تحقيق حاضر تأثير مواد منعقد كننده مختلف، عناصر موجود در آب مانند يون‌هاي كلسيم و سولفات بر روي فرآيند كاهش آرسنيك در pH هاي مختلف موردبررسي قرارگرفت. آزمون جار نيز جهت تعيين مقدار بهينه منعقدكننده و بررسي تأثير پارامترهايي از جمله pH، نسبت غلظت منعقد كننده، دما، سرعت هم زدن و غيره استفاده شد. درصد كاهش آرسنيك كل در حضور ماده منعقد كننده پلي آلومينيم كلرايد 10 تا 15 درصد بيشتر از كلروفريك مشاهده شد. نتايج نشان داد كه در صورت استفاده از مواد كمك منعقد كننده پلي الكتروليت درصد كاهش فلز بيشتر افزايش مي يابد. مواد محلول موجود در آب تأثير متفاوتي بر روي كاهش غلظت آرسنيك در كنار تغييرات pH از خود نشان دادند.