بررسي تعاملات جمهوري ‎اسلامي ‎ايران با شوراي حقوق بشر سازمان ملل متحد، از 1384 تاكنون

هر گاه از منظر تاريخ به مفهوم «حقوق بشر» بنگريم، در مي‌يابيم كه اين مفهوم همراه با تحولات و متغيرهاي گوناگون دستخوش بسط و تكامل بسياري بوده است، از مرحله بي‌حقوقي به مرحله حقوق انگشت‌شمار «طبيعي» و محدود به ملت‌هاي مشخص، تا مرحله حقوق فراگير. مهم‌ترين زمينه نهادينه شدن مفاهيم حقوق بشر در عرصه جهاني و نيز تبديل اين مفاهيم به رويه‌هاي بين‌المللي، از زمان تأسيس سازمان ملل متحد به وجود آمد. اصولاً سنگ بناي سازمان ملل بر اساس پذيرش مفهوم حقوق بشر است. مقدمۀ منشور ملل متحد از حقوق بنيادين انسان‌ها و لزوم احترام به اين حقوق، به ميان آمده است، «همكاري بين‌المللي به منظور تشويق همگان به رعايت حقوق بشر و آزادي‌هاي اساسي ... » ذكر شده است. شوراي حقوق بشر در سال 2006 به عنوان نوپا‎ترين ركن فرعي حقوق بشري سازمان ‎ملل‎ متحد تأسيس گرديد كه هدف آن ارتقاء و حمايت از حقوق بشر در تمام كشورها مي‎باشد. دولت جمهوري اسلامي ايران علاوه بر منشور ملل متحد كه برخي مواد آن به موضوع حقوق بشر اختصاص دارد، بسياري از معاهدات بين‌المللي حقوق بشر را امضاء و تصويب نموده است. در نوشتار پيش‌رو، سعي گرديده است كه ساختار شوراي مذكور و تعاملات جمهوري ‎اسلامي ‎ايران با آن مورد بررسي قرار گيرد.