مدل‌سازي عوامل مؤثر بر پيشرفت مديريتي زنان در ورزش ايران

هدف از اين پژوهش، مدل‌سازي عوامل مؤثر بر پيشرفت مديريتي زنان در ورزش ايران بود. جامعه آماري اين پژوهش از 506 صاحب نظر، شامل 253 مدير و 253 خبره مديريت ورزش جمهوري اسلامي ايران تشكيل شده بود. در اين تحقيق، كليه اعضاي جامعه تعيين شده به طور تمام شمار به عنوان نمونه انتخاب شدند. از 506 نفر جامعه مورد نظر، 407 نفر (183 مدير و 223 خبره) پرسش‌نامه‌هاي اين تحقيق را تكميل نمودند و به عنوان نمونه تحقيق انتخاب شدند. روش تحقيق حاضر توصيفي از نوع  پيمايشي بود كه داده‌هاي آن به‌ وسيله پرسش‌نامه و به روش ميداني جمع‌آوري شده است. ابزار جمع آوري داده هاي اين پژوهش شامل پرسش‌نامه ديميتريوس (2006) با پايايي0.823 براي بررسي نگرش به اشتغال زنان در ورزش و پرسش‌نامه‌اي محقق ساخته با پايايي 0.874 براي تعيين عوامل مؤثر بر پيشرفت زنان به جايگاه‌هاي مديريتي در ورزش جمهوري اسلامي ايران بود. براي اعتبار سنجي اين دو پرسش‌نامه از روش روايي محتوا و روايي سازه و جهت سنجش پايايي آن‌ها از روش آلفاي كرونباخ استفاده شده است. يافته‌هاي اين تحقيق نشان داد كه عوامل سازماني، فرهنگي، تخصصي، خانوادگي و شخصيتي بر پيشرفت مديريتي زنان در ورزش مؤثرند و مدل عوامل مؤثر بر پيشرفت مديريتي زنان در ورزش ايران برازش مطلوبي دارد. همچنين، نتايج ديگر اين تحقيق نشان داد كه نگرش مديران و خبرگان مديريت ورزشي كشور به اشتغال زنان در ورزش ايران مطلوب است.