شناسايي روابط ميان حوزه‌هاي صنعت ورزش ايران

بررسي ها نشان مي دهند كه محققان زيادي در حال مطالعه بر روي بخش هاي مختلف صنعت ورزش و ارائۀ پيشنهاداتي براي رشد و توسعه ورزش به عنوان يك صنعت در حوزه سرگرمي مي باشند. نتايج تحقيقات نشان داده اشتغال زايي و توسعه اقتصادي، از حداقل دستاوردهاي توجه به اين حوزه است. بر اين اساس، هدف از انجام اين تحقيق، شناسايي روابط ميان حوزه هاي صنعت ‌ورزش ايران بود كه به‌صورت توصيفي پيمايشي انجام شد. نمونه هاي تحقيق بر مبناي واريانس جامعه و به نسبت جامعه آماري معادل 263 نفر بودند كه از ميان گروه‌هاي چهارگانه شامل اعضاي هيئت علمي، كارشناسان ورزشي، مربيان و قهرمانان، مشخص شدند. ابزار تحقيق، پرسشنامه اي محقق ساخته بود كه روايي (84/0=KMO) و ‌پايايي آن معادل (953/0=α) تاييد شد (01/0P lt;). همچنين، از نرم افزار ليزرل براي شناسايي روابط ميان عوامل و مدل‌سازي آن استفاده شد. براساس نتايج، 6 عامل برونزا و 12 عامل درونزا شناسايي و برازش مدل تاييد گرديد. از يك سو، نفوذ غيرمستقيم دولت بر اقتصاد ورزش، مانع سرمايه گذاري مناسب بخش‌خصوصي در توليد تجهيزات ورزشي گشته است و از سوي ديگر، رسانه نتوانسته در رسالت خود براي اثرگذاري بر سازمان‌ها، رويداد، گردشگري، توليد كالاها و تجهيزات ورزشي موفقيت چنداني كسب نمايد. با اين حال، فعاليت‌هاي همگاني و تفريحي به‌خوبي تحت تاثير فعاليت‌هاي فرهنگي مرتبط با ورزش قرار گرفته كه نشان از موفقيت نسبي فعاليت ها در اين حوزه دارد. همچين، بازاريابي در امور مربوط به رويداد اثر، معني‌دار و بر خرده فروشي اثر معني‌داري ندارد كه اين نشان از عدم بلوغ كافي در اين بخش است. بنابراين، بهبود فرآيندها در اين صنعت، مستلزم توجه به روابط ميان عوامل مدل است.