طراحي مدل نقش مديريتي وزارت ورزش و جوانان در خصوصي‌سازي ورزش ايران

هدف اين پژوهش، ارائۀ مدلي به منظور اندازه گيري نقش مديريتي  وزارت ورزش و جوانان در    خصوصي سازي ورزش ايران است. اين مطالعه تركيبي و از نوع طرح هاي آميخته اكتشافي است. مرحلۀ اول، كيفي و جامعه آماري شامل افراد خبره در زمينه مديريت و خصوصي سازي ورزش بود كه همگي آنها به عنوان نمونه تحقيق انتخاب شدند. جهت تحقق اين مرحله با مرور مباني نظري و انجام مصاحبه عميق نيمه ساختار يافته، اطلاعات تكميلي گردآوري، سپس داده هاي حاصل از 20 مصاحبه به روش           نظريه پردازي داده بنياد در سه مرحله كدگذاري و تجزيه و تحليل شد. مرحلۀ دوم به صورت كمي و به روش مدلسازي معادلات ساختاري انجام شد. با توجه به تنوع و غير قابل شمارش بودن جامعۀ آماري، از نمونه گيري هدفمند و با كمك روش قضاوتي و خبرگي محقق تعداد نمونه 222 نفر انتخاب شد. پرسشنامۀ محقق ساخته برگرفته از مرحلۀ كيفي تحقيق به عنوان ابزار تنظيم شد. روايي محتوايي پرسشنامه را 15 نفر متخصص تأييد كردند كه بين50 نفر توزيع شد. پايايي آن از طريق آلفاي كرونباخ 0.924 بدست آمد. به منظور محاسبۀ اعتبار سازه و بررسي ساختار عاملي داده ها، از تحليل عاملي اكتشافي و تأييدي استفاده شد. مقايسۀ متغيرها نشان داد كه تأثير سه مؤلفۀ (تصميم گيري، نظارت و سازماندهي) بر خصوصي سازي ورزش در ايران معني دار است، ولي مؤلفۀ برنامه ريزي  اين چنين نيست. مؤلفۀ سازماندهي با ضريب رگرسيوني 0.148 داراي بالاترين تأثير و در مرتبه هاي بعدي، مؤلفه هاي نظارت 0.092، تصميم گيري 0.075 و   برنامه ريزي 0.012  قرار دارند. با توجه به تأثير معني دار عوامل ذكر شده، توجه مديران عالي ورزش به اين عوامل  در خصوصي شدن ورزش ايران نقش بسزايي خواهد داشت.