نگرش نسبت به پيامدهاي طلاق و تأثير آن بر تمايل زوجين جوان به طلاق در شهر تهران

پيامدهاي طلاق و ارزيابي افراد از زندگي هاي بعد از طلاق مي تواند تمايل جوانان به طلاق را تحت تأثير قرار دهد. هدف مقاله حاضر آزمون اين فرضيه است: هرچه نگرش و تصور از پيامدهاي طلاق مثبت باشد، تمايل و گرايش جوانان به طلاق افزايش خواهد يافت. براي آزمون اين فرضيه از داده هاي پيمايش طلاق جوانان كه در سال 1393 از 720 جوان متأهل در شهر تهران گردآوري شد، استفاده گرديده است. نتايج بررسي نشان داد حدود يك پنجم جوانان متأهل مورد بررسي تمايل زيادي به گرفتن طلاق دارند. اين افراد عمدتاً تصور و ارزيابي مثبتي از پيامدها و زندگي بعد از طلاق دارند. نتايج تحليل چندمتغيره نشان داد كه علاوه بر شاخص نگرش نسبت به پيامدهاي طلاق، متغيرهايي نظير ميزان دينداري، وضعيت اشتغال، پايگاه اقتصادي و اجتماعي و جنسيت تأثير معناداري بر ميزان تمايل جوانان به طلاق داشته اند. بطور كلي، اين متغيرها حدود يك سوم واريانس متغير وابسته را تبيين كرده اند و در اين ميان، اثر نگرش و تصور پيامدها و زندگي بعد از طلاق، قوي تر از ساير متغيرها بوده است. بدين ترتيب، اينكه زوجين جوان چه تصور و نگرشي نسبت به پيامدها و زندگي بعد از طلاق داشته باشند، مي تواند تصميم گيري آنها براي طلاق را به شدت تحت تأثير قرار دهد. از اين رو، آگاه سازي جوانان نسبت به پيامدهاي طلاق و مسائل و مشكلات بعد از طلاق مي تواند در كاهش تمايل آنها به طلاق اثرگذار باشد.