عوامل فرهنگي شادماني اجتماعي (مطالعه موردي: جوانان شهر اصفهان)

يكي از نيازهاي اساسي انسان كه مي‌تواند در جنبه‌هاي اجتماعي، فرهنگي زندگي او تأثير داشته باشد، احساس شادماني و نشاط است. پژوهش حاضر به بررسي عوامل مؤثر در احساس شادماني در ساكنان شهر اصفهان پرداخته است. جامعه آماري پژوهش شامل جمعيت 15 تا 29 سال اصفهان است كه حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران به تعداد 600 نفر، با استفاده از روش نمونه‌گيري سهميه‌اي متناسب با حجم و سپس تصادفي اتفاقي انتخاب شد. چارچوب نظري شامل نظريات دوركم، بورديو، سيلگمن و اليسون البته نظريه غالب بورديو است. در محاسبه پايايي كل، مقادير آلفاي كرونباخ براي كل پرسشنامه و شاخص‌هاي پژوهش از مقدار 0.7 بيشتر است. نتايج تحقيق نشان داد ميزان احساس شادماني بيشتر نمونه آماري (75.5) متوسط بود و همچنين بين دين‌داري 0.38=r، سرمايه فرهنگي 0.41=r، برنامه‌هاي رسانه‌هاي جمعي 0.47=r و امكانات تفريحي و رفاهي 0.63=r همبستگي مثبت و متوسط وجود دارد و بين جنس، سن، تحصيلات، درآمد، شغل و احساس شادماني نيز رابطه ديده مي شود. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه ضرايب كليه‌ متغيرهاي مستقل در مدل رگرسيوني برازش شده، در سطح خطاي 0.05 معني‌دار هستند (P 0.005) و چهار متغير اصلي و مستقل تحقيق 28.9 درصد تغييرات شادماني را تبيين نموده و بيشترين تأثير نيز مربوط به متغير مستقل دين‌داري و رسانه‌هاي جمعي بوده است.