تاثير مولفه هاي فرم كالبدي شهري بر آسايش حرارتي فضاهاي باز شهري (نمونه موردي: اراضي پشت سيلو شهر يزد)

با مطرح شدن نظريه‌هاي شهر پايدار، شهر اكولوژيكي، بوم شهر، شهر هوشمند و شهر سبز در دهه‌هاي اخير، توجه ويژه به طراحي سازگار با طبيعت، پايداري اكولوژيكي و مسائل اقليمي مد نظر طراحان و برنامه‌ريزان شهري قرار گرفته است؛ تحقيق حاضر با هدف تبيين معيارهاي كالبدي موثر بر آسايش حرارتي فضاهاي باز شهري و خرد اقليم تدوين گرديده و بر آن است تا با استفاده از روش توصيفيتحليلي، به استخراج مولفه‌هاي فرم شهري تاثيرگذار بر آسايش حرارتي فضاهاي باز شهري در سلسله مراتبي از بنا تا بافت، بپردازد. اين تحقيق در بخشي از اراضي 17.5 هكتاري سيلو شهر يزد انجام گرفته است. در مرحله اول با روش شبيه‌سازي با استفاده از نرم افزار انوي‌مت ميزان دماي متوسط تابشي در نقاط منتخب سايت محاسبه گرديده و سپس آسايش حرارتي بر اساس شاخص PMV براي گروه مشخص در گرم‌ترين روز سال 2015 برآورد شده است. در قسمت دوم با مقايسه آسايش حرارتي و عوامل فيزيكي محيط شامل ارتفاع، محصوريت، پوشش گياهي و .... معيارهاي فرم كالبدي موثر در تحقق آسايش حرارتي شناسايي گرديده اند. نتايج نشان مي‌دهد ابعاد فضايي، كالبدي و محيطي عناصر تشكيل دهنده فرم شهري چون محصوريت (نسبت ارتفاع به عرضH/W)، ضريب ديد به آسمان و الگوي شبكه معابر، مصالح (جنس، رنگ) بام، بدنه و كف، پوشش گياهي (گونه و تراكم آن)، كاربري و ... از جمله عوامل موثر بر آسايش حرارتي فضاهاي باز شهري هستند كه توجه به آنها در فرايند برنامه‌ريزي و طراحي شهري، مي‌تواند سبب خلق فضاهايي شود كه آسايش حرارتي را براي كاربران فراهم كند.