ارزيابي و سنجش شاخص‌هاي كيفيت زندگي شهريدر مناطق ده‌گانه كلانشهر شيراز

شهر به عنوان بستر زيست انسان شهرنشين، نيازمند تأمين استانداردهايي است كه در يك نگاه مي توان آن را استانداردهاي كيفيت زندگي ناميد. از آنجائيكه مهمترين و اساسي ترين هدف از برنامه‌ريزي شهري پاسخگويي به نيازهاي افراد ساكن در شهرها و بهبود كيفيت زندگي آن‌ها ست، امروزه توزيع نهادهاي خدماتي كيفيت زندگي شامل كيفيت مسكن ، كيفيت محيط زيست، اشتغال، آموزش، بهداشت و... در سطح شهر مورد توجه مديران و برنامه ريزان شهري مي باشد. بر اين اساس، هدف تحقيق حاضر بررسي و تحليل شاخص‌هاي كيفيت زندگي شهري در مناطق شهر شيراز مي باشد روش تحقيق توصيفي – تحليلي است كه با مطالعات ميداني و تكميل پرسشنامه گردآوري شده و در نرم افزار SPSS وارد و سپس با استفاده از آزمون‌ Tتك نمونه اي ابتدا ميزان رضايتمندي شهروندان از كيفيت زندگي در شهر شيراز سنجيده شد. و سپس با استفاده از مدل هاي topsis،AHP و vikor مناطق شهري شيراز در ميزان برخورداري از شاخص هاي كيفيت زندگي اولويت بندي شدند. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي دهد كه شاخص هاي سرگرمي، آموزش و محيط زيست از حد متوسط احساس رضايتمندي بالاتر قرار دارد. همچنين تاسيسات و تجهيزات، جامعه مدني و خدمات در شرايط متوسطي از احساس رضايتمندي مي باشند. شاخص‌هاي بهداشت، اشتغال و مسكن در پاين‌تر از حد متوسط رضايتمندي كيفيت زندگي قرار گرفته‌اند. همچنين نتايج حاصل از رتبه بندي مناطق نشان دهنده تفاوت معناداري از لحاظ شاخص هاي كيفيت زندگي در بين مناطق ده گانه شهر شيراز و نابرابري مناطق قديمي و مناطق جديد مي باشد.