كاربرد عملگر گاماي فازي جهت بهينه يابي اسكان موقت در سيستم اطلاعات جغرافيايي(نمونه موردي: منطقه چهار شهر اهواز)

يكي از مهمترين مسائلي كه همواره مورد توجه سازمان هاي مسئول در مديريت بحران قرار دارد انتخاب مكاني مناسب جهت اسكان موقت آسيب ديده از سوانح مي‌باشد. لذا اين مكان‌ها به عنوان جاي امن براي جامعه آسيب ديده بايد داراي شرايط لازم براي سكونت افراد از جنبه‌هاي زيرساختي، فرهنگي، اجتماعي، امنيتي، و انتظامي باشد تا در قالب برنامه ملي مديريت بحران، بتوان پس از بازسازي مناطق آسيب ديده، آن مكان را به راحتي تخليه كرده و يا براي مواد ديگر مورد استفاده قرار داد. رويكرد حاكم بر اين پژوهش، توصيفي تحليلي است و ماهيت آن كاربردي مي باشد. بدين منظور، جهت وزن دهي از نظرات خبرگان و صاحب‌نظران و متخصصان در اين زمينه استفاده ‌شده است. روش استفاده شده براي تجزيه و تحليل داده‌هاي پژوهش، نيز از گاماي فازي بوده است. با توجه به استفاده از شاخص هاي انساني و طبيعي استفاده شده در اين پژوهش ، براي دستيابي به الگوي بهينه در جهت تعيين اسكان ضروري از 12 لايه كاربري اراضي با توجه به نقشه كاربري اراضي شهر اهواز براي تحليل استقرار بهينه مكاني سود جسته شده است. براي تحليل نهايي پژوهش در قالب هدف آن از عملگر گاما با حد آستانه هاي 0.7، 0.8 و 0.9 براي تحليل نهايي استفاده شد كه مقايسه نتايج بدست آمده براي تحليل نهايي با توجه به وضعيت شاخص هاي مورد مطالعه، در شهر و توجيه منطقي و خروجي واقعي از آنها؛ مشخص گرديد عملگر گاماي فازي با حد آستانه 0.7 بهتر از ساير حد آستانه ها به تحليل بهينه پرداخته است.